“แบบนี้มันสองมาตรฐานชัดๆเลยนะ”
พี่ธีร์บ่นอุบอิบเสียงเบา แต่พี่ภูไม่ได้ตอบโต้ เขาเพียงคีบหมูกระทะที่ฉันตักให้เข้าปากเงียบๆ ส่วนพี่คนอื่นก็พากันหัวเราะขำ บรรยากาศรอบโต๊ะเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสียงพูดคุยหยอกล้อกันไปมา
หลังจากที่กินหมูกระทะเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ออกมานั่งเล่นตรงระเบียงข้างนอกบ้าน ลมเย็น ๆ พัดผ่านจนรู้สึกสบาย ฉันค้ำแขนไปด้านหลัง มองดูดวงดาวที่ระยิบระยับเต็มท้องฟ้า ความคิดค่อยๆลอยกลับไปยังอดีต
‘คิดถึงแม่จัง… คิดถึงตาด้วย เมื่อไหร่ครอบครัวเราจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันสักทีนะ’
ฉันฝากความคิดถึงไปกับดาวทุกดวงที่ส่องแสงอยู่บนนั้น ตอนแม่ไปต่างประเทศใหม่ๆ ฉันร้องไห้แทบทุกคืน เพราะไม่เคยห่างแม่เลยแม้แต่วันเดียว
พรึบ—
“อากาศเย็นขนาดนี้ ทำไมใส่เสื้อบางจัง”
เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น พร้อมกับความรู้สึกหนักที่ไหล่ เมื่อมีเสื้อแขนยาวตัวโตถูกคลุมให้ ฉันหันไปมองก็เห็นพี่ภูยืนอยู่ข้างหลัง ใบ
