ผมกลับมาถึงคอนโด ก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวกลับไปงานวันเกิดเจ๊พักพิง ปีนี้ก็คงเหมือนทุกปีแหละครับ ถ้าเพื่อนๆของป๊าผมคนไหนว่าง ก็มักจะมาร่วมงานกันแทบทุกครั้ง พวกท่านนี่เหมือนครอบครัวใหญ่เลยจริงๆ มาแต่ละทีก็เต็มบ้านไปหมด
ติ๊งหน่อง~ ติ๊งหน่อง~
ก่อนไป ผมก็มากดออดหน้าห้องสมายล์อีกรอบ
แอ้ดดด—
“จะไปแล้วเหรอคะ”
เสียงหวานดังขึ้นพร้อมใบหน้าใสๆ ที่โผล่มา ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเหมือนทุกครั้งที่ต้องออกไปไหน
“อืม… พี่ไม่อยู่ ไม่ต้องออกไปไหนแล้วนะ มีอะไรก็ให้รีบโทรหาเข้าใจไหม”
“พี่ลืมไปแล้วเหรอคะ เรายังไม่เคยแอดวีแชทกันเลย”
เออจริงด้วย
“เอามือถือเธอมาสิ ”
หลังจากนั้นเราก็เพิ่มช่องทางติดต่อกัน หลังจากที่รู้จักกันมาตั้งนาน
“พี่ไปนะ ห้ามออกไปไหน ”
“เข้าใจแล้วค่ะ พี่กลับดึกรึเปล่า”
“น่าจะดึก พี่ไปนะ แล้วอย่านอนดึกละ”
“ได้ค่ะ”
ผมออกจากคอนโดเกือบหกโมงเย็น กว่าจะถึงบ้านก็ป
