ตอนที่11 มารยาร้อยเล่มเกวียน
“คุณหายไปไหนมาคะ” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามา
“ไปธุระ”
“ไหนคุณบอกไปหากาแฟดื่ม ฉันเดินไปหาที่ห้องรับรองก็ไม่เจอ”
“หาผมทำไม”
“คุณหายไปนานฉันคิดถึงคุณนี่คะ”
“มุกดา” เสียงทุ้มดุใส่หญิงสาวเมื่อพลังงานร่างกายเขาอ่อนลงแทบจะรับมือเธอไม่ไหว
“คะ” คิ้วได้รูปเลิกขึ้น ดวงตากลมโต อมยิ้มมุมปาก
“อย่ามัวแต่เล่นอยู่แบบนี้ ตั้งใจเรียนรู้งานจะได้รีบกลับไปช่วยพ่อคุณทำงาน อย่ามัวแต่ทำตัวเป็นคุณหนูมาอ่อยผู้ชายไปวัน ๆ” ธารากระแทกเสียงดุออกไปแสดงสีหน้าเหนื่อยหน่าย
“ทำไมต้องพูดกับฉันแรงขนาดนี้ด้วยคะ” ใบหน้าเปื้อนยิ้มหุบลงแปรเปลี่ยนเป็นเจื่อนลง
“คุณโตแล้วมุกดา ควรที่จะรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองได้แล้ว” น้ำเสียงเหนื่อยหน่ายบอกหญิงสาวออกไปอีกครั้ง
“ฉันไม่รับผิดชอบหน้าที่ของฉันตรงไหนคะ ฉันก็ศึกษางานที่คุณสั่งให้ฉันทำอยู่นี่ไง”
“คุณไม่ควรมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่แร
