EP2เมียเก็บ
732 Words
ชีวิตรักที่เคยดีมาตลอดกลับเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเพราะหลังจากแต่งงานเพียงสามเดือนเท่านั้นสามีที่รักของฉันก็เริ่มออกลาย
เที่ยวผับ
เที่ยวบาร์ฉันยังพอเข้าใจได้
แต่เที่ยวสาวมันสมควรเหรอที่คนมีภรรยาแล้วอย่างธานินทร์จะไป
เขาเปลี่ยนไปราวกับคนละคนจนฉันใจหาย ราวกับว่าไม่ใช่ธานินทร์ที่ฉันรู้จัก ราวกับว่าเขาไม่ใช่ธานินทร์คนรักของฉัน
และเหตุผลที่เขาเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้เพราะอะไรกันฉันก็ไม่อาจรู้เลย
รู้ตัวอีกทีก็คือเรื่องของฉันกับธานินทร์ไม่เหมือนอีกต่อไปแล้ว
ย้อนกลับไปสามเดือนก่อนหน้า
เช้าตรู่ที่ฉันรีบลุกออกจากที่นอนรีบเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเพื่อเตรียมตัวลงมาทำอาหารให้ทันมื้อเช้าให้ธานินทร์ได้ทานก่อนไปทำงาน
กิจวัตรประจำของฉันไม่มีอะไรมากเลยค่ะแค่อยู่บ้าน เป็นแม่บ้าน แม่เรือน นั่ง ๆ นอน ๆ รอสามีกลับบ้านมาหาเท่านั้น ฉันไม่ได้ทำงานอะไรเพราะธานินทร์สามีของฉันไม่ยอมให้ทำเขาให้เหตุผลว่าไม่อยากให้ฉันลำบากเขามีปัญญาเลี้ยงฉันให้สบายไปทั้งชาติขอเพียงแค่ฉันเป็นภรรยาที่ดีให้เขาเท่านั้นก็พอ
มื้อเช้าง่าย ๆ ถูกนำมาวางลงบนโต๊ะอาหารเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ธานินทร์เดินลงบันไดมา
ฟอด
ธานินทร์เดินมาโอบเอวฉันก่อนจะกดริมฝีปากหอมแก้มฉันฟอดใหญ่
"morning kiss ครับที่รัก" พูดพร้อมฉีกยิ้มกว้าง
"morning เช่นกันค่ะคุณสามี" ฉันเองก็ยิ้มตอบเขาด้วยใบหน้าที่เปื้อนเต็มไปด้วยรอยยิ้มไม่แพ้กัน "ตั้งใจทำงานนะคะ" ถัดจากมื้อเช้าจบฉันก็มายืนส่งธานินทร์ไปทำงานที่หน้าบ้านกอดกันอยู่นานก่อนที่ร่างสูงจะผละตัวออกจากตัวฉัน
"เจอกันตอนเย็นนะครับ"
"ค่ะ" ฉันโบกมือบ๊ายบายธานินทร์ที่เดินออกไปพลางยืนมองรถเขาที่แล่นออกจากบ้านไปจนลับสายตาก่อนจะหมุนตัวเดินกลับบ้านในเวลาต่อมาเพื่อล้างจานชามที่ฉันทำอาหารทิ้งไว้เมื่อกี้
ที่บ้านหลังนี้ก็มีแม่บ้านนะคะแต่ส่วนใหญ่งานในบ้านฉันมักจะเป็นคนทำเองมากกว่าเพราะฉันไม่อยากอยู่เฉย ๆ ให้ใครมาว่าอะไรที่พอทำได้ฉันก็ทำเองหมด
"ธากลับบ้านหรือยัง" ฉันเอ่ยถามแม่บ้านที่เดินสวนกับฉันพอดีพลางเหลือบสายตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่กับฝ่าผนัง
"ยังค่ะคุณรัก"
"ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่กลับ โทรไปก็ไม่รับชักจะยังไงแล้วนะ" ฉันพูดด้วยความไม่พอใจเนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแต่สามีของฉันยังไม่ถึงบ้านทั้งที่เวลาเลิกงานคือห้าโมงเย็นช้าสุดก็ไม่เกินหนึ่งทุ่มและเขามักจะโทรมารายงานฉันเสมอซึ่งวันนี้มันผิดวิสัยของธานินทร์ไปมากสามทุ่มแล้วบ้านยังไม่กลับโทรศัพท์ติดต่อไม่มา "มีอะไรก็ไปทำเถอะ" ฉันโบกมือไล่แม่บ้านก่อนจะเดินมายืนรอธานินทร์ที่หน้าบ้านอย่างร้อนใจกลัวว่าใครอีกคนจะเป็นอะไร รู้จักเพื่อนของธานินทร์นะแต่ไม่มีช่องทางติดต่อของเขาสักทาง จะให้ฉันออกไปตามก็ไม่ได้ในเมื่อสิทธิ์ของฉันคือคนในที่ลับเท่านั้น
และฉันเองก็โคตรจะเกลียดความสัมพันธ์ที่บอกใครไม่ได้แบบนี้มากเลย
"ไปไหนมาอะธาทำไมถึงกลับบ้านเอาป่านนี้" ฉันยิงคำถามใส่หน้าสามีทันทีที่เจอหน้า
"แล้วทำไมรักยังไม่นอนครับ"
"แล้วจะให้รักนอนยังไงในเมื่อสามียังไม่กลับบ้านติดต่อก็ไม่ได้ ธาไม่เคยเป็นแบบนี้นะ" ฉันเอ่ยเสียงเรียบมองสำรวจตัวเขาอย่างพินิจพิจารณา
"โทรศัพท์แบตหมดน่ะ" เขาตอบเสียงเรียบพลางหันหน้ามองไปทางอื่น
ฉันชะงักเมื่อเห็นรอยแดงที่คอของธานินทร์
"รอยอะไรที่คออะธา" ธานินทร์มองหน้าฉันนิ่งเอามือจับรอยที่คอไว้
"ยุงกัดน่ะไม่มีอะไร" เขาตอบอย่างหน้าตายก่อนจะเดินผ่านหน้าฉันไปอย่างไม่ใยดี
- Writer
