RÜZGAR
Ortam bir anda buza kesmişti. Babamla göz göze geldik. Ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım. Sanki biri etimden parça parça kıymıklar koparıyordu. Ben sevgim için çabalarken, neden bir yandan da sevdiğim kızın babasıyla savaşmak zorunda kalıyordum anlamıyorum.
Bakışlarım bir kez daha tırmandı Karmen'in penceresine… Oradaydı. Uzaktan izlemekle yetiniyordu hep yaptığı gibi…
Niye ya niye??? Niye yanımda duramıyordu? Madem benim kadar seviyordu da neden sahip çıkmıyordu yüreğindeki sevdaya?
Ne olmasını bekliyordu? Bana ‘senle olamayız ama başkası da olmaz,’ derken, tek başına ölüp gidecek miydi yani? Gerçekten inanıyor muydu herkesin onu rahat bırakacağına!!!
Hepsi birlikte delirteceklerdi beni…
“Sen kimi derdest ediyorsun?” diyerek ayağa kalktı Devran Ağa. “Terörist mi benim oğlu
