RÜZGAR
“Nasılsın aslanım?”
“İyi çok şükür dayı, sen nasılsın?”
“İyidir iyi… Sonunda harekete geçtin ha?”
“Zamanında seni dinlememem lazımdı,” dedim Bedir dayıma. “Belki şimdiye tüm savaşları vermiş, mutlu mesut keyfimize bakıyor olurduk.”
“Doğru zaman şimdiymiş demek ki,” dedi amcam. “O zaman beklediğim hareketi şimdi yapıyorsun Rüzgar. Demek ki o zamanlar böyle bir savaşa hazır değildin.”
Başımı koltuğa yaslayıp tavana baktım. Benimle akıl oyunu mu oynuyordu ciddi ciddi?
“Niyetinin beni durdurmak olduğunu sanıyordum.”
“Öyleydi,” dedi lafı evirip çevirmeden. “Eğer savaşacak cesaretin yoksa durdurması için söylemiştim zaten. Çünkü söylediklerim geriye adım atmana sebep olduysa bu Devran'ın karşısında duramadığın içindir.”
“Destek olabilirdin,” dedim hoşnutsuz bir sesle. “Geri adım
