RÜZGAR
“Hele hele laflara bak. Ağzın iyi laf yapıyor yüzbaşı!”
O sırada kahveler gelince aramızda kısa bir sessizlik yaşandı. Kahvesinden bir yudum alırken gözleri içimi okurmuş gibi üzerimde sabitlenmişti.
“Ama bir şeyi düzeltmeme izin ver,” diye devam etti. “Söz konusu benim istediklerim olduklarında, benim de karşımda kimse duramaz. Bir şey bana aitse, bana aittir. Kimse alamaz yani…”
Bu kez sabırlı davranıp cevap vermedim. Çünkü beni konuşturdukça dilim iyi şeyler söylemiyordu ve ben daha fazla dikkatini çekmek istemiyorum. En azından olumsuz manada…
“Konumuza dönelim mi?”
“Dönelim,” dedi başını sallarken. “Dilinin ucuna kadar gelenleri söylememek senin bileceğin iş tabi.”
Cevap vermedim. O da neyse ki daha fazla geçmişi kaşımadı. Geçmiş şu anın konusu değildi hatta bana kalsa
