RÜZGAR
Arven'i gönderdikten sonra karargaha dönmek için aracıma yöneldim. Çok kısa görebilmiştim ama onsuz geçirdiğim yıllardan sonra onu beş dakika bile görebilmek bir nimetti benim için…
Devran Ağa’nın hem bir an önce öğrenmesini istiyor hem de bir yandan bu kadar çabuk olmasın istiyordum. Zaten daha tam bir randevu bile yaşamamıştık, bir de öğrenip Arven’i benden uzak tutarsa hiçbir şey yaşamayacaktık. Hem Arven’in benimle birlikte babasının karşısında durabilmek için biraz daha cesarete ihtiyacı vardı.
Annesine söylemesine şaşırmış ve mutlu olmuştum. Bu bile çok büyük bir adımdı onun için…
Arabayı park edip araçtan indim, şimdi görev zamanıydı. Bölük komutanının yanına geçerken Metehan'ı arayıp dışarıda buluşalım diye saat vermiştim.
“Kolay gelsin Yüzbaşım.”
“Sağolun Yüzbaşım.”
