Alara günlerdir halsizlik, iştahsızlık ve bulantıdan şikayetçiydi. Şimdi ise bunun hamilelik belirtileri olduğunu fark ediyordu. Emir’in kollarında, tüm yorgunluğunu bir rüya gibi silmek istercesine dinleniyordu. Onun kokusunu içine çekerken, saatlerce uyuyakalmışlardı.
Alara gözlerini araladı, hafifçe doğrulmaya çalıştı. Doktorla konuşmak için kalkmak istiyordu ama Emir’in bunu pek de onaylamadığı ortadaydı. Bir anda kolundan tutup onu kucağına çekerek yatağa geri yatırdı.
"Nereye kaçıyorsun, vahşi şey?" diye mırıldandı Emir, yüzünde muzip bir ifadeyle.
Alara gülerek cevapladı: "Sen başını belaya sokacak başka bir şey bulmadan seni iyileştirmeyi düşünüyorum, bayım. Doktorunla görüşeceğim."
Emir, yüzünü ona yaklaştırıp dudaklarına küçük öpücükler kondurdu. "Sen geldin ya, artık iyiyim.
