แผนการของเพื่อนรัก1
1254 Words
คืนนั้นไอวี่กับแก้วทำการมัดมือชกมีนา ลากให้ไปดื่มฉลองยังผับชื่อดังที่พวกเธอเป็นคนกำหนด และให้พนักงานมาบริการมีนาอย่างดีในฐานะที่แก้วกับไอวี่เป็นลูกค้าประจำ ด้วยความที่คุ้นที่คุ้นทางพวกเธอจองโต๊ะ สั่งเครื่องดื่มและยังทำหน้าที่เติมเครื่องดื่มใส่แก้วให้แม้ว่ามีนาจะดื่มพร่องไปไม่มาก
“ไม่ต้องคอยเติมตลอดก็ได้” มีนาบอกยิ้ม ๆ
“ไม่ได้!” ไอวี่เอ่ย พูดจาประจบเอาใจ “มาเลี้ยงฉลองกับหัวหน้า ลูกน้องต้องคอยบริการหัวหน้าน่ะถูกต้องแล้ว ดื่มเยอะ ๆ สิ แกจิบเท่านกจิบน้ำ ระวังน้ำแข็งจะละลาย จะไม่เหลือความอร่อย”
“คะยั้นคะยอขนาดนี้ฉันเริ่มคิดแล้วนะ หรือจริง ๆ พวกแกอยากจะมอมเหล้าฉันกันแน่”
“บ้า!” แก้วตะโกนเสียงดัง จนเมื่อถูกไอวี่หยิกแขนก็หุบปากลง
แก้วแก้ตัวเสียงสูง และเกือบจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อโดนหยิกซ้ำที่เดิม ดีที่เธอยังคงเก็บเสียงตัวเองเอาไว้ได้ ก็เป็นเพราะโดนสายตาของไอวี่ข่มขู่เอาไว้เท่านั้น
“ฉันล้อเล่นน่า ใครจะไปคิดอะไรเพี้ยน ๆ แบบนั้นล่ะ” มีนาส่งเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง ยกแก้วขึ้นโชว์ “เพื่อเป็นการแสดงความไว้ใจที่ฉันมีต่อพวกแก ฉันจะดื่มหมดแก้ว” ด้วยความเชื่อใจในตัวเพื่อนร่วมงาน ทำให้มีนาปล่อยตัวไปตามสถานการณ์
“เลิศ! ดื่มเลย ดื่มเลย ดื่มเลย!” / “เยี่ยม ดื่มเลย ดื่มเลย”
ตอนแรกที่มาถึงแก้วสั่งเครื่องดื่มสีฟ้าที่ผ่านการปั่นจนมีเนื้อแบบสเลอปี้จนหมดแก้ว เครื่องดื่มชนิดนี้มีรสชาติหวาน แต่ติดเปรี้ยวนิด ๆ ตอนเครื่องดื่มผ่านลงลำคอ ทำให้รู้สึกสดชื่น และมีกลิ่นที่หอมเหมือนแคนดี้ จึงดื่มได้ง่าย หลังจากนั้นแก้วจัดการเปลี่ยนเป็นเครื่องดื่มสีอำพันซึ่งแน่นอนว่ามีนาปฏิเสธในทันที แต่เพราะคำพูดเชิงตัดพ้อของเพื่อน ทำให้มีนากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ต้องทำใจดื่มเพราะกลัวเพื่อนเสียใจ
มีนญาดากับไอวี่และแก้วเข้ามาทำงานพร้อมกัน มีโต๊ะที่นั่งอยู่ติดกัน และอายุที่ไล่เลี่ยกัน ทำให้สนิทกันอย่างรวดเร็ว ที่ผ่านมาพวกเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน มีนญาดาเองก็มักมีน้ำใจทั้งในเรื่องของงานและเรื่องส่วนตัว เมื่อมีคนทำดีด้วย เธอก็เลยทึกทักเอาว่าเพื่อนทั้งสองคนจะดีตอบ ไม่เคยคิดเอะใจอะไร
“สวัสดีครับคุณผู้หญิงวันนี้ผมจะบริการให้ดีที่สุดเลยนะครับสนใจสั่งอะไรดื่มเป็นพิเศษไหม” ชายหนุ่มหน้าตาสะอาดสะอ้าน และมีส่วนสูงที่มากพอจะทำให้เจ้าตัวโดดเด่นสะดุดตาเข้ามาทักทาย
“ไม่เป็นไรค่ะ” มีนาปฏิเสธทันควัน ทั้งยังเอ่ยสำทับอีกประโยคด้วยเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะฟังไม่ถนัด “ไม่สนใจค่ะ”
“ยัยมีนา” ไอวี่เอาหัวไหล่ตัวเองดันกับหัวไหล่มีนญาดา “แกไปพูดแบบนั้นกับน้องเขาได้ยังไง”
“ก็พูดตามตรงไง ฉันไม่ได้อยากจ่ายเงินเพื่อรับบริการนี่นา”
“แกไม่ต้องจ่าย พวกฉันจ่ายทุกอย่างให้หมดแล้ว คนนี้เบอร์ต้นของที่ร้าน คัดสรรมาอย่างดีที่สุดเพื่อแกโดยเฉพาะ”
มีนากะพริบตาปริบ ๆ
“งงอะไรยะ” แก้วแว้ดขึ้น
“พวกแกจ้างมาเพื่อฉัน แต่ไม่ได้จ้างให้พวกแกเองเหรอ ไม่ต้องดีกว่าฉันเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจ ฉันเรียกมาครบทั้งสาม” พูดจบก็กวักมือเรียก มีชายหนุ่มหน้าตาดีอีกสองคนเดินตามกันมา คนหนึ่งนั่งลงข้างไอวี่เอง อีกคนไปนั่งข้าง ๆ แก้ว
“ถ้างั้นสะดวกจะให้ผมนั่งหรือยังครับ” หนุ่มโฮสเบอร์ต้นถามด้วยรอยยิ้มแพรวพราว
“อ๋อ เอ่อ”
“ถ้าแกเห็นว่าน้องเขาไม่หล่อจะเปลี่ยนคนก็ได้นะ”
บาร์โฮสหนุ่มเพียงคนเดียวที่ยังยืนอยู่หน้าเสีย เขาเป็นเบอร์ต้นของที่ร้าน รูปร่างหน้าตาก็นับว่าดีสุด เขาไม่เคยถูกปฏิเสธมาก่อน และแน่นอนว่านี่เป็นครั้งแรกที่ลูกค้าลังเลในการรับบริการ แถมยังถูกเหน็บว่าหน้าตาไม่หล่ออีกต่างหาก
“ไม่ใช่อย่างนั้น” มีนารีบแก้ตัว แต่ก็ไม่ได้ตอบรับอีกฝ่าย
“นั่ง มานั่งเลยค่ะ พี่ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะ” ไอวี่รีบให้โฮสนั่งประกบ ก่อนที่มีนาจะปฏิเสธอีกรอบ
“ผมชื่อคูเปอร์นะครับ” โฮสเบอร์ต้นของร้านแนะนำตัว พร้อมส่งยิ้มหวานแพรวพราวให้อีกฝ่าย
“อ๋อ ค่ะ” มีนารู้สึกประหม่า เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน เลยรู้สึกเกร็ง ๆ
ตอนที่มีนาเรียนระดับมหาวิทยาลัย เธอถือได้ว่าเป็นเด็กเรียนดี มีความประพฤติที่เรียบร้อย แต่เธอก็เป็นวัยรุ่นที่มีเพื่อนฝูง จึงพอมีประสบการณ์ถูกเพื่อนลากไปเที่ยวตามแหล่งอโคจรอยู่ครั้งหนึ่ง แต่ที่เคยไปก็เป็นเพียงผับ บาร์ที่ไปเพื่อกินดื่ม ฟังดนตรี ยังไม่เคยถึงขั้นมีโฮสหนุ่มมาบริการแบบนี้
“ผมช่วยเติมให้นะครับ” คูเปอร์ทำหน้าที่เติมเหล้าให้กับเธอ อย่างเอาอกเอาใจ
เขาเป็นบาร์โฮสเบอร์ต้น เรื่องของบริการและการเอ็นเตอร์เทนแน่นอนว่าไม่เคยบกพร่อง เขาเติมเครื่องดื่ม ชวนพูดคุย และเสนอตัวทำทุกอย่างหวังให้ลูกค้าประทับใจ แต่ลูกค้าอย่างมีนญาดาไม่ต้องการ ซ้ำยังปฏิเสธบริการที่เป็นการแตะเนื้อต้องตัว จนถูกเพื่อนทั้งสองคนคอยพูดเหน็บ ทั้งยังคะยั้นคะยอให้ดื่มไม่หยุด
คูเปอร์เองก็ได้เปอร์เซ็นต์จากการขายเครื่องดื่ม ดังนั้นการเชียร์ให้แขกดื่มให้ได้มากที่สุด จึงเป็นอีกหน้าที่ของเขาเช่นกัน
ด้วยความที่มีนาเป็นคนขี้เกรงใจ มีคนยื่นแก้วมาให้ก็รับเอาไว้ มีเสียงคะยั้นคะยอให้ดื่มก็ยอมดื่ม แล้วยังไม่กล้าขอตัวกลับบ้านก่อน สุดท้ายเธอก็ถูกมอมให้เมาจนหมดสติ ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะในที่สุด
“มีนา นี่!! ยัยมีนา” ไอวี่ใช้เท้าเขี่ยขาของมีนาแรง ๆ “สงสัยจะน็อคไปแล้วละ”
“แย่จัง เพิ่งดื่มไปไม่เท่าไหร่เอง” แก้วยิ้มเยาะ และแล้วแผนการกำจัดมีนาให้พ้นทางของไอวี่กับแก้วก็ได้เข้าใกล้ความจริงไปอีกขั้น!
“มาช่วยกันลากมันไปที่รถเร็ว!” แก้วสั่งการ มือทั้งสองหิ้วใต้แขนของมีนา “เอ้า เร็วสิยะ”
“ฉันเหรอ” ไอวี่หันมาทำหน้างง
“ก็เออสิ หรือแกจะให้ไอ้คูเปอร์เป็นคนแบกนังนี่ไป เดี๋ยวคนก็ได้คิดว่าเป็นการอุ้มไปข่มขืนหรอก”
“ใครจะคิดแบบนั้น”
“ก็คนที่มีหัวคิดไงล่ะ”
ไอวี่ทำปากขมุบขมิบ แต่ก็ยอมเข้ามายกรักแร้อีกข้างของมีนา ทั้งสองได้เตรียมการเอาไว้หมดแล้ว คูเปอร์เองก็รู้หน้าที่ของตัวเองดีทุกอย่างเขาจึงไปรอที่รถ รอให้ทั้งสองนายจ้างช่วยกันพยุงคนสติเลื่อนลอยออกมา เขาช่วยเปิดประตูรถ ดันร่างบางเข้าไป ก่อนจะค่อย ๆ ตามเข้าไปนั่งข้าง ๆ
- Writer
