ภายในกระโจมเฉินเทียนอี้แม่ทัพหนุ่มกำลังมองสตรีหน้าตางดงามที่นอนหลับอยู่ข้างกายเขา กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวของนางกระทบเข้ากับจมูกของเขา ใบหน้าที่กระวนกระวายเพราะเป็นห่วงเขาของนางเมื่อไม่นานมานี้ฉายเข้ามาในหัวของเขา เฉินเทียนอี้ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ
"ชอบข้าจริง ๆ สินะ"
เมื่อก่อนข้าเพียงคิดว่านิสัยของนางนั้นน่ารำคาญและน่ารังเกียจ แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ความรู้สึกไม่ดีที่มีต่อนางนั้นเริ่มหายไปอาจจะตั้งแต่ที่นางแสดงความเป็นห่วงข้าจากใจจริงหรือไม่...
"ลูกชั่ว!! เจ้าสังหารบุตรชายข้าเด็กเช่นเจ้า ข้าควรสังหารไปพร้อมกับแม่เจ้าเสียตั้งแต่ตอนนั้น!!! ลูกชายชู้เช่นเจ้าข้าไม่ควรเลี้ยงไว้แต่แรก!!!"
เสียงของบิดาดังขึ้นในหัวประโยคที่ทำให้เฉินเทียนอี้ตระหนักได้ว่าต่อให้เขาทำดีเพียงใดก็ไม่อาจเป็นบุตรชายที่บิดารักได้เลย เขาที่ยินยอมเป็นตัวร้ายสังหารพี่ชายเพื่อรักษาตระกูลเฉินไว้กลับถูกรังเกียจจากบิดาทั
