"ข้ารักษาพิษของเจ้าไม่ได้"
ฉู่ซิงเหยียนพูดออกมาเสียงเรียบหลังจากที่ตรวจอาการของเฉินหย่งเล่อ สิ่งที่นางพูดล้วนเป็นความจริงไม่ได้โกหกแต่อย่างใดพิษที่สตรีตรงหน้าได้รับนั้นหากยากและไม่มีผู้ใดปรุงยาถอนพิษขึ้นมาได้นอกจากคนที่ปรุงยาพิษขึ้นมา
"เจ้าดูไม่ตกใจ"?
"........."
"ข้าได้ยินมาว่าองค์รัชทายาทเป็นคนวางยาพิษเจ้า หากเป็นเช่นที่ข้ารู้มาเป็นไปได้ว่ายาถอนพิษย่อมต้องอยู่กับองค์รัชทายาท เหตุใดเจ้าไม่บอกเทียนอี้ให้ไปช่วงชิงมาเล่า"
"เพราะข้ารู้นะสิว่าคนผู้นั้นยอมตายดีกว่ามอบมันให้ข้า.."
เฉินหย่งเล่อพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเศร้าการข่มขู่ด้วยการเอาชีวิตของเขานางย่อมทำมาหมดแล้วองค์รัชทายาทผู้นั้นยินยอมตายและสูญเสียทุกสิ่งแต่ไม่มีทางปล่อยนางไปให้ผู้อื่น
ดวงตาคู่สวยมองไปที่ฉู่ซิงเหยียนที่ยังคงมองมาที่นางด้วยสายตายากคาดเดาตอนนี้ภายในห้องมีเพียงนางและฉู่ซิงเหยียนเท่านั้น โชคดีที่เฉินเทียนอี้มีเรื่องด่วนต้
