เกิดใหม่ชาตินี้ มีสามีเป็นตัวร้าย

ตอนที่ 3

เฉินหย่งเล่อมองไปที่อาหารบนโต๊ะ ก่อนจะปรายตามองไปที่เฉินเทียนอี้ที่นั่งตรงข้ามนาง หากไม่ใช่เพราะตั้งใจจะมาพูดเรื่องหย่าข้าไม่มีทางมาร่วมโต๊ะกับเจ้าแน่ ๆ

เฉินเทียนอี้ในตอนนี้มีสีหน้าเรียบเฉยคีบอาหารกินไม่แสดงสีหน้าใดใด เฉินหย่งเล่อที่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกหมั่นไส้ พลางคิดในใจว่าเขาคงทำเป็นอยู่หน้าเดียวแล้วถ้าหากโดนแย่งอาหารเล่าเขาจะยังหน้าตายอยู่หรือไม่

เฉินเทียนอี้ในตอนนี้รู้สึกแปลกใจเพราะปกติเฉินหย่งเล่อจะเอาแต่คีบอาหารให้เขาอย่างเอาใจ แต่หลังจากที่กลับมาจากวังหลวงนางดูเปลี่ยนไปทั้งท่าทีและการกระทำวันนี้นางไม่แม้แต่จะแอบตามเขาหรือคีบอาหารให้เขาแม้แต่ชิ้นเดียวแถมนางยังแย่งทุกอย่างที่เขากำลังจะคีบ อย่างไร้มารยาท

แม้ปกติถึงนิสัยเดิมของนางจะไร้มารยาทจนน่ารำคาญแต่ต่อหน้าเขานางมักจะรักษาท่าทีอ่อนหวานไม่ใช่หรือ ได้ยินข่าวจากในวังหลวงว่านางตกน้ำจนสลบไปหลายเดือน เป็นไปได้หรือคนตกน้ำแล้วจะนิสัยเปลี่ยนไปเช่นนี้

เหอะหรือแท้จริงนางแสร้งทำต่อหน้าข้าไม่ไหวแล้ว

"ตกน้ำครั้งเดียวลืมมารยาทไปหมดแล้วหรือไง"

"เจ้าค่ะ"

เฉินหย่งเล่อพูดออกมาเสียงเรียบ นางมองปลายตะเกียบของเฉินเทียนอี้ว่าครั้งนี้จะคีบอะไร ทันทีที่เห็นว่าเขาจะคีบผักหย่งเล่อก็รีบคีบชิ้นนั้นตัดหน้าเขาทันที เฉินเทียนอี้กำตะเกียบในมือแน่นความอดทนของเขากำลังจะหมดแล้วจริง ๆ

"ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่าน"

".........."

"ข้าอยากหย่ากับท่าน"

เพล๊ง!!!!

ตะเกียบในมือของเฉินเทียนอี้ถูกปาลงไปบนโต๊ะจานที่ใส่อาหารแตกเพราะแรงกระแทก หมดแล้วความอดทนทั้งหมดของเขาที่มีหย่าหรือนางพูดแบบนี้มากี่ครั้งกันหลอกให้เขาทำทุกสิ่งที่นางต้องการแล้วก็ทำเป็นจำคำพูดตัวเองไม่ได้

"เจ้าบ้าพอหรือยัง หย่งเล่อ"

"นี่อาหารดี ๆ เสียหมดแล้วถ้าโมโหก็ไม่ควรลงกับอาหารสิ"

เฉินเทียนอี้มองสตรีตรงหน้าที่ต่อว่าเขาด้วยความอวดดีเขายืนขึ้นก่อนจะอุ้มนางขึ้นทันที เฉินหย่งเล่อกรีดร้องออกมาพรางดิ้นขัดขืนไปมา เฉินเทียนอี้อุ้มนางออกมายืนริมสระบัว ก่อนจะ..

"เจ้าบ้าไปแล้วหรอวางข้าลง ไอ้คนฉวยโอกาส ปล่อยข้า!!!"

ตู้ม!!!!!

เฉินเทียนอี้ที่ยืนอยู่ริมน้ำเขามองเฉินหย่งเล่อที่ถูกโยนลงน้ำ รอยยิ้มชวนขนลุกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา หยวนอิงลูกน้องคนสนิทของเฉินเทียนอี้วิ่งมาอย่างร้อนรนเมื่อเห็นการกระทำของผู้เป็นนาย เมื่อเห็นว่าผู้เป็นนายยังคงยืนนิ่งเขาจึงตัดสินใจจะลงไปช่วย

"ข้าสั่งให้ช่วยหรือ? นางตกน้ำจนอวดดีเช่นนี้ไม่ใช่หรือไงเช่นนั้นก็โยนลงน้ำอีกทีจะได้กลับมาเชื่อฟังเช่นเดิม"

หยวนอิงมองเฉินหย่งเล่อที่พยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาบนฝั่ง พอขึ้นมาบนฝั่งนางก็หอบหายใจเอาอากาศทั้งหมดเข้าไปในปอดทันที ก่อนจะหันไปมองเฉินเทียนอี้ที่ยกยิ้มน่าขนลุกมองมาที่นางอยู่

"จะฆ่าข้าหรือไง!!!!"

ทั้งที่รู้ว่าเฉินหย่งเล่อตกน้ำแต่เขากลับทำแบบนี้ นางเดินไปหาคนตรงหน้าด้วยความโกรธ

"เลิกบ้าได้หรือยัง"

เพี๊ย!!!

มือบางกระทบลงใบหน้าของเฉินเทียนอี้อย่างแรง เฉินหย่งเล่อในตอนนี้โกรธจนตัวสั่นนางมองเทียนอี้น้ำตาคลอ นางเกือบตายแล้วจริง ๆ เพียงแค่อีกนิดเดียว

เฉินเทียนอี้ที่ถูกสตรีตรงหน้าตบก็หันมามองเฉินหย่งเล่อก่อนเขาจะยกยิ้มออกมา

พรึบ!!!

"นายท่าน!!"

หยวนอิงร้องออกมาเสียงหลงเมื่อเห็นเฉินเทียนอี้เอื้อมมือไปบีบที่ลำคอของเฉินหย่งเล่อ เขาดันนางไปจนหลังของนางชนเข้ากับต้นไม้อย่างแรง

"หย่งเล่อ คนเช่นข้าเจ้าล้อเล่นได้หรือ"

เฉินหย่งเล่อในตอนนี้พยายามดิ้นไปมา มือและเล็บของนางทั้งข่วนและแกะมือของเฉินเทียนอี้ออกจากลำคอของนาง เฉินหย่งเล่อจ้องมองไปยังดวงตาของเฉินเทียนอี้ที่ไม่ได้เรียบเฉยเช่นเมื่อก่อนแต่มันเหมือนกำลังสนุกกับการทรมานนาง

"นายท่าน ฮูหยินตายไม่ได้นะขอรับ แผนของเรายังต้องการฮูหยินนะขอรับ!!!"

เฉินเทียนอี้ถอนหายใจออกมาเขาปล่อยมือออกจากลำคอของนาง เฉินหย่งเล่อก็ลงไปกองกับพื้นทันทีนางจับลำคอของตัวเองก่อนจะหายใจเอาอากาศเข้าไปทั้งน้ำตา

"หย่งเล่อ อย่าได้อวดดีใส่ข้าอีก"

เฉินเทียนอี้ปรายตาไปมองสตรีที่ก้มหน้าตัวสั่นอยู่เบื้องล่างด้วยสายตาเรียบเฉย นางพึมพัมบางอยากกับตัวเองเบา ๆ หยวนอิงเองมองฮูหยินด้วยแววตาสงสาร

เฉินหย่งเล่อเงยหน้าขึ้นมองเทียนอี้น้ำตาคลอ นางค่อยค่อยยื่นมืออันสั่นเทาของตัวเองจับชุดของเฉินเทียนอี้ไว้แน่น

"หย่า อย่างไรข้าก็จะหย่า ข้าจะยะ....."

ตุบ

"นายท่านฮูหยินสลบไปแล้วขอรับ"

เฉินเทียนอี้ไม่ได้สนใจคำพูดของหยวนอิงเขามองร่างของเฉินหย่งเล่อที่นอนอยู่ที่พื้น แววตาที่มองข้าเมื่อกี้มัน....

"นายท่านหากฮูหยินป่วยจะเดินทางไม่ได้ เช่นนั้นการเดินทางของเราอาจจะต้องเลื่อนไปนะขอรับ"

"อืม"

เฉินเทียนอี้อุ้มสตรีตรงหน้าขึ้นก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องนอน เขาก้มลงมองใบหน้าของสตรีที่เขารู้สึกรังเกียจมาหลายปีตั้งแต่วันที่นางแต่งเข้ามาจวนเฉินก็เอาแต่ทำตัวหยาบช้า

หย่าหรือครั้งนี้อยากให้ข้าแลกเปลี่ยนอะไรกับเจ้าอีกกัน...

"ท่านพี่ข้าจะยอมหย่าให้ท่านก็ได้ หากท่านเที่ยวเทศกาลโคมไฟกับข้า"

"ท่านพี่ครั้งนี้ข้าจะหย่าให้ หากเอาใจข้าเช่นสามีเป็นเวลาหนึ่งเดือน"

"ท่านพี่ข้าจะยอมหย่าให้ท่านก็ได้ หากท่านร่วมรักกับข้าคืนนี้"

เฉินเทียนอี้มองสตรีที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงหลังจากเขาให้สาวใช้เปลี่ยนชุดให้แล้ว พลางนึกถึงคำพูดและการกระทำของนางที่ผ่านมา เพราะเขาเชื่อคำพูดของนางจึงยอมทำตามอยู่หลายครั้งและสุดท้ายมันจบด้วยการถูกนางหลอกลวง

"หย่งเล่อ ครั้งนี้เจ้าต้องการอะไรจากข้ากันแน่"