ฉันแอบมองครูตี๋ด้วยหางตา แต่ก็ยังเดินหนีออกมาจากห้องพักครูและแอบรอให้ครูตี๋ตามมา แต่สุดท้ายก็ไม่มีแม้แต่เงาของเขา ฉันเม้มปากด้วยความเจ็บใจ ทั้งๆ ที่อุตส่าห์ตามตื๊อ และลองพูดจาไม่ดีใส่อีกฝ่ายแล้ว แต่ครูตี๋กลับไปสนใจ ไม่ยอมตามมาง้อฉันสักนิด
มันน่าน้อยใจ...น่าน้อยใจจริงๆ
ฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ซึมออกมา แล้วเดินกลับไปทางห้องแต่งตัวของนักกีฬาว่ายน้ำเพื่อเก็บของใช้และหยิบกระเป๋าส่วนตัว
ตู้มมมมมม
อยู่ๆ ฉันได้ยินเสียงคนกระโดดลงไปในสระน้ำจนเสียงดังลั่น ฉันมองตามเสียงอย่างแปลกใจ เพราะตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่สระว่ายน้ำแล้วจริงๆ แม้แต่ลุงภารโรงก็กลับไปแล้วเพราะช่วงหลังครูตี๋เป็นคนอาสาปิดสระให้อยู่บ่อยๆ
ฉันเดินกลับไปทางสระว่ายน้ำ และพบว่าเป็นครูตี๋นั่นเองที่กำลังว่ายน้ำอยู่กลางสระตอนนี้ เพียงแค่เห็นเขาจากทางด้านหลังฉันก็จำเขาได้ เพราะมัดกล้ามที่เรียงสวยบนผิวขาวใส รวมถึงกางเกงว่ายน้ำสีน้ำเงินสดแบบที
