“ยัยนั้นมาทางนี้แล้ว” กิ่งแก้วรีบสะกิดแขนเพื่อน เธอไม่อยากพบปะหน้ากับไข่มุกเพียงครั้ง ไม่เลยแม้แต่น้อย ไม่ใช่เพราะเกรงกลัวแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะ…..
“โลกกลมหรือว่าไงนะ..” น้ำเสียงแหลมแสนแสบแก้วหูดังขึ้น ร่างกายอวบอัดเดินนวดนาดเข้ามาใกล้ กลิ่นน้ำหอมลอยฟุ้งเข้ามาแตะจมูกของหญิงสาวทั้งสองคนที่เตรียมจะเดินหลบไปอีกทาง แต่ไม่ทันเดินออกไป ไข่มุกก็เดินเข้ามาประชิดตัว
“อุ๊ยตาย..กิ่งก็นึกว่าใคร พี่มุกนี่เอง สบายดีไหมคะ เห็นบอกว่าไปทำงานที่ไร่พี่เหนือ” เธอแสดงออกมาเป็นเชิงประชดหญิงสาวรุ่นพี่
“ก็สบายดี อีกหน่อยก็คงได้สบายกว่านี้” เธอจีบปากจีบคอพูด สายตาก็ยังคงมองไปที่คะนิ้งที่ไม่ได้สนใจกับคำพูดของไข่มุก
“ก็ดีค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
“จะรีบไปไหนกันคะ น้องกิ่งไปทานข้าวกันหน่อยไหม เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง น้องคะนิ้งด้วยนะ อยู่ใกล้กันแต่ไม่เคยได้พูดคุยกันเลย” รอยยิ้มกว้างเผยออกมาให้หญิงสาวทั้งสองคนได้มองเห็น แต่ร
