“ลงมาเดี๋ยวพี่ขับรถให้” น้ำเหนือพูดขึ้น มือเขาเกาะอยู่ประตูรถ คะนิ้งนิ่งคิดชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะเดินลงจากรถไปนั่งข้างคนขับ
“จะไปไหน??” สองคิ้วขมวดชนกัน เมื่อทางที่น้ำเหนือขับรถไปไม่ใช่ทางที่จะไปสำนักงานเขต “ก็บอกว่าหย่ากันไง”
“อยากหย่ามากใช่ไหม??” เสียงกดต่ำบ่งบอกว่าตอนนี้ไม่พอใจกับคำพูดของคะนิ้ง คันเร่งถูกเหยียบเพิ่มความเร็ว สายตาของเขาจับจ้องอยู่เพียงถนนเบื้องหน้าเพียงเท่านั้น
เสียงไฟเลี้ยวดังกะพริบขึ้น ก่อนรถยนต์จะถูกเลี้ยวเข้ามาในบ้านของน้ำเหนือ ภายในรถยังเต็มไปด้วยความเงียบอยู่เช่นเดิม แล้วเครื่องยนต์ก็ถูกดับลง
“ลงจากรถ”
“ไม่ลง ฉันบอกว่าจะหย่าไง ไปสำนักงานเขต ไปหย่ากันให้สิ้นเรื่อง ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก”
“บอกให้ลงจากรถ” น้ำเหนือพยายามอดกลั้นอารมณ์ของตนเองเอาไว้
“ไม่ลง พี่นั่นแหละลงไปจากรถของฉัน” คะนิ้งหันหน้ามาพูดกับน้ำเหนือด้วยอารมณ์โมโหเช่นเดียวกัน เสียงเปิดป
