พรึ่บ!
“ทำบ้าอะไรกัน” เซนเดินเข้ามากระชากฉันเข้าหาตัวอย่างแรง
“คะ…คือมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะ” ฉันเอ่ยออกไปเสียงสั่นๆด้วยความตกใจ
“หึ เข้าใจผิดงั้นเหรอ”
“ช..ใช่”
“เธอนี่มันแสดงเก่งจริงๆ” เขาตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดังก่อนจะบีบแขนฉันอย่างแรง
“ฉันเจ็บนะเซน” ฉันเอ่ยบอกและพยายามจะแกะมือของเขาออกจากแขน
“เฮ้ย! ใจเย็นๆดิ” แล้วไบเบิ้ลก็พยายามจะเข้ามาช่วยฉัน
“อย่าเสือก!” เซนหันไปพูดกับไบเบิ้ลเสียงดัง
“อ้าวเฮ้ย! พูดด้วยดีๆ” ไบเบิ้ลที่เห็นว่าเซนพูดไม่ดี ก็เริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่พูดขึ้นอย่างโมโห
“ไบเบิ้ลใจเย็นๆ เดี๋ยวฉันเคลียร์เอง” ฉันหันไปบอกไบเบิ้ล เขาจ้องหน้าเซนแป๊บนึงก่อนจะหันกลับมามองฉัน ฉันก็พยักหน้าให้เขาเบาๆ ไบเบิ้ลจึงยอมเดินออกไปอย่างว่าง่าย ทำให้ตอนนี้เหลือแค่ฉันกับเซนแค่สองคน
“แค่ฉันไม่ได้กลับไปหาวันเดียว เธอร่านมาหาผู้ชายขนาดนี้เลยเหรอ”
“นี่พูดให้มันดีๆนะ ฉันบอกว่ามันเป็นเรื่องเข้
