Cihangir telefonu kapatınca birkaç saniye kendime gelmeye çalıştım. Sesindeki kızgınlık ve az sonra gireceğim ortamdan dolayı hissettiği gerginlik beklediğimden de fazlaydı. Adamla mümkün olduğunca muhatap olmamamı tembihlemeyi de unutmamıştı kapatmadan önce. Hayır sanki ben çocuktum da bana asılmasına izin verecektim. Bu erkekler hemcinsleri konusunda nasıl da birer müneccime dönüşüyorlardı.
Bizimkilerin oturduğu masayı bulup yanlarına geçtim. Ağaçların altında güzel bir kameriyede oturuyorlardı. Gecikme için özür dileyip bana ayrılan sandalyeye otururken Aynur bana manidar bir şekilde baktığında yüzümden konuşmanın nasıl geçtiğini anlaması zor olmamıştı muhtemelen.
‘’Sipariş için seni bekledik Bahar.’’ dedi Gürkan ortamı yumuşatmak için. Cihangir ona da ne dediyse artık biraz gergind
