Nikah günü anlaştığımız gibi Cihangir kamuflajını giymişti ama ben eşofman yerine ona bir sürpriz yapıp önceki gün hoş bir elbise satın almıştım. Onun kamuflajının haki tonlarına uygun yosun yeşili bir elbiseydi. Okuldan çıkar çıkmaz saçlarıma maşa attırıp biraz hava katmış ve kendim de hafif bir makyajla tamamlamıştım görüntümü. Bir de buraya taşınırken törende falan lazım olur belki diyerekten neyse ki getirmeyi akıl ettiğim siyah topuklu ayakkabılarımı giyince gayet iyi olmuştum. Cihangir beni evden almaya geldiğinde gözleri parlamıştı.
‘’Yavrum bu ne? Harika olmuşsun Bahar. Hani eşofmanlı olacaktın sen?’’ demişti kapıyı açıp beni gördüğünde. Güldüm ve,
‘’Beni bari nikahta eşofmansız gör istedim ya. Kötü mü olmuş?’’
‘’Yok be, bayıldım.’’ Etrafımda ıslık çalarak bir tur attıktan sonra
