“อืม นายไม่ต้องมารับ วันนี้ฉันจะขับรถไปบริษัทเอง”
เสียงคุยโทรศัพท์ปลุกร่างบางที่กำลังนอนหลับสนิทบนเตียงให้รู้สึกตัวเล็กน้อย เธอขยับพลิกตัวบนเตียงนุ่ม ดวงตาคมเหลือบมองไปทางเธอก่อนจะกดตัดสายเลขาคนสนิท เขารีบโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วพลิกตัวลงไปนอนกอดเธอ ความอบอุ่นจากวงแขนทำให้ไลลานารู้สึกตัวตื่นเต็มตา เธอปรือตาขึ้นมองเจ้าของวงแขนที่ยังคงหลับตาสนิท ไฟซัลนอนกอดเธอตลอดทั้งคืนเลยงั้นเหรอ เธอขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขาอย่างช้า ๆ ทว่ายังไม่ทันหลุดจากมือหนาก็ถูกคว้าเข้าไปกอดอีกรอบ
“คุณไฟ… คุณตื่นแล้วใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยเสียงขึ้นจมูก เมื่อครู่เธอได้ยินเสียงเขาคุยโทรศัพท์แว่ว ๆ นะ เธอมั่นใจว่าไม่ได้ฝันไปแน่ ๆ หรือเขาคิดจะแกล้งหลับ? “ปล่อยเลยนะคะ ฉันต้องไปทำงานนะ”
“อืม… ทำงานอะไร วันนี้ผมให้คุณหยุดหนึ่งวัน ผมก็จะหยุดด้วย” เจ้านายหนุ่มทำน้ำเสียงงัวเงียพลางเกยคางไว้บนศีรษะเล็ก เธอแนบชิดใบหน้ากับแผงอกแกร่งจ
