“แง้” น้องจูขวัญเสียอยู่แล้วที่พี่สาวคนสวยหายไป ตอนนี้ตกใหญ่เข้าไปใหญ่ที่ได้ยินเสียงเข้มดุของแกรี่ตะโกนอย่างคนเสียสติ
น้องๆ ทีมอาสารีบวิ่งมาและรับน้องจูไปปลอบ หญิงมากวัยที่ใบหน้าเป็นแผลไฟคลอกวิ่งไปทางน้องจู
“นั่นย่าของน้องจูค่ะ พาน้องมาเล่นที่นี่ทุกวัน” หนึ่งในทีมอาสาบอกแกรี่
“เมื่อกี้คุณไข่มุกเดินซื้อของที่ชาวบ้านเอามาขายน่ะค่ะ” อาสาอีกคนบอก
แกรี่หันไปเห็นเด็กชายคนหนึ่งหยิบธนบัตรสีแดงหลายใบออกมานับด้วยความภูมิใจจึงเดินไปหา
“น้องมาขายอะไร มากับใคร” แกรี่ถาม
“ฟ้ามุ่ย มากับแม่ แม่มาหาหมอ”
เด็กชายชี้มือไปยังจุดตรวจคนไข้ จังหวะนั้นหมอมิ้นต์ซึ่งมองจากข้างในเห็นความโกลาหลวุ่นวายที่ด้านนอกก็วิ่งมาสมทบ
“พี่ผู้หญิงสวยๆ มาซื้อฟ้ามุ่ยไปใช่ไหม” แกรี่ถามอย่างร้อนรน ไม่ผิดแน่นอน ถ้าไข่มุกเห็นฟ้ามุ่ย น้องจะต้องซื้อ
“ฮะ พี่คนนี้ให้เอาไปขาย” นิ้วเล็กๆ ชี้ไปที่หมอมิ้นต์
แกรี่หันขวับไปมอง ในแวว
