เขากำไข่ใบเต็มมือพร้อมเหนี่ยวเอวเธอมานั่งคร่อมบนตัก แนบหน้าซุกตรงลำคอระหงไม่ปล่อยให้เธอทักท้วง วงแขนแกร่งกอดเธอแน่นขึ้น ทอดเวลาให้ความรู้สึกสะอื้นไห้ถาโถมทะลุทะลวงปราการแข็งกล้าเข้าไปในซอกมุมหนึ่งของหัวใจที่อ่อนแอ นับคนได้ที่เข้าถึงพื้นที่บอบบางของเขา
“พ่อบอกว่าพี่ต้าร์หวงมาก ใครขอก็ไม่ให้ แต่พี่ต้าร์ให้มุก มุกเด็กเกินไป พ่อกลัวว่าจะทิ้งขว้างก็เลยมาขโมยไป พ่อบอกว่ามุกร้องไห้ที่ตามหาไม่เจอ ซื้อไข่ใบใหม่มาให้ก็ไม่เอา แต่พ่อต้องใจแข็งจนมุกลืมไปเอง”
“พี่ให้เพราะเอ็นดูน้อง อุตส่าห์บอกว่ามีแม่ที่จะอุ่นไข่ให้”
“ทั้งๆ ที่มันเป็นของชิ้นเดียวที่มีค่าของพี่ต้าร์น่ะเหรอ”
“อือฮึ น้องอยากได้พี่ก็ให้ ในชีวิตพี่มีผู้หญิงแค่สองคน คนแรกคือแม่ที่ทิ้งไว้แค่แผลในใจ แล้วก็เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ใช้ความไร้เดียงสาเยียวยาความเจ็บปวดให้พี่ รับรู้ทุกอย่างในสิ่งที่พี่เป็น ไม่เคยรังเกียจ มีแต่ให้กำลังใจ ค
