“คนนี้ชื่อไทด์ใช่ไหม”
“ครับ” ไทด์ตาเลิ่กลั่กอยู่ภายใต้แว่นดำ
“ลูกเจ้าของเชียงกง ทำธุรกิจอู่ซ่อมรถ?” เอเดรียนยิ้มมีความหมาย
“ชะ...ใช่ครับ”
“มีความเชี่ยวชาญชำนาญกับของเก่าๆ ผุพัง สนใจเอาความถนัดมาใช้กับโบราณสถานมั่งไหม”
“ไม่ครับ ผมถนัดเครื่องยนต์ ไม่ใช่สิ่งก่อสร้างครับ” เขาคิดว่าเอเดรียนไม่สามารถทำอะไรได้แน่ เพราะไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางธุรกิจ
“แล้วโลกจะต้องจดจำ” เอเดรียนเขย่านิ้วตรงหน้าไทด์ ขยับไปอีกก้าว ทิ้งให้ไทด์เย็นเยียบไขสันหลังกับคำขู่แบบครอบจักรวาล
“ธาดา เจ้าของผับเปิดใหม่ มีเส้นนักการเมืองปลายแถว” เอเดรียนร่ายเป็นฉากๆ
“อาครับ” แกรี่ร้องเรียกจากหัวแถว ก่อนที่ธุรกิจของลูกน้องที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษจะหายไปเหมือนโดนธรณีสูบ
“คิดออกแล้วเหรอ” เอเดรียนย้ายตัวเองกลับมาด้วยความหวัง
“อาต้องการให้โรงแรมนั้นดำเนินธุรกิจโรงแรมต่อใช่ไหมครับ”
“ก็ไม่เสมอไป ต้าร์มีอะไรจะเสนออาล่ะ” ในที่ส
