“ค่ะ” ไข่มุกตอบอย่างไม่ต้องคิด ไม่รู้สิ ก็ไม่อยากให้เขาผละตัวออกไป เธออยากซึมซับความสุขร่วมกับเขา อยากมีเขา อยากกักขังความสุขที่เขาหลั่งไว้ในตัว และครั้งนี้เธอรู้สึกว่าภายในคับตึงยิ่งกว่าครั้งก่อน เขาซอยสะโพกเข้าออกระรัว ก่อนจะกระแทกแรงในจังหวะสุดท้าย คำรามก้องบดเบียดปลดปล่อยความรักอุ่นร้อนที่เก็บกดมาร่วมชีวิตเข้าไปในร่างของน้อง
แกรี่ทอดเวลาให้ร่างของทั้งสองผ่อนคลายจากอาการเกร็งแล้วจึงถอดถอนตัวตนออกมาจากเธอ เขาช้อนไข่มุกขึ้นมาจากกระเป๋าที่ใช้รองศีรษะต่างหมอนให้มาหนุนบนท่อนแขน ไข่มุกพลิกตัวไปมองนอกถ้ำ เขินอายกับสิ่งที่เพิ่งผ่านพ้นไป แต่ก็ไม่พ้นสายตาของแกรี่ แก้มที่บุ๋มลงไปทำให้แกรี่รู้ว่าเธอกำลังอมยิ้ม
แขนอีกข้างโอบกอดน้องที่ตะแคงหันหลังให้เขา ของดีทีเด็ดประจำกายแนบไปกับสะโพกผายแสดงสถานะว่ายังต่อได้อีกทำให้ไข่มุกยิ่งสะเทิ้นเขินอาย
“จ่าฝูงไดโนเสาร์ก็พามุกไปปลายสายรุ้งได้เหมือนกัน” เธอพึมพ
