“ฉวยจัง” นิ้วเล็กๆ ลูบบนเล็บยาวๆ ตัดแต่งเคลือบสีสันแวววาวสวยงาม ตากลมโตมองเล็บแล้วเหลือบขึ้นมามองเจ้าของมือ “แม่จ๋า หนูอยากมีเย็บฉวยๆ แบบนี้” ว่าแล้วก็ชูนิ้วชี้ที่เล็บสั้นกุดแหว่งๆ ขึ้นมา
“ทำไมเล็บของน้องขวัญเอยเป็นแบบนี้ล่ะคะ” ไข่มุกจับนิ้วเล็กจิ๋วมาพิจารณา เล็บของแกกุดเข้าไปในเนื้อ “เจ็บไหมคะ”
“ม่าย หนูหม่ำๆ อย่อย”
คำตอบของขวัญเอยทำให้ไข่มุกเอียงคอมองหน้าเด็กน้อยอย่างสงสัย “น้องขวัญเอยกัดเล็บเหรอคะ”
“จ้ะ” ขวัญเอยพยักหน้าหงึกๆ
“อืม ถ้าน้องขวัญเอยอยากมีเล็บสวยๆ แบบนี้” ไข่มุกหาวิธีโน้มน้าวให้ขวัญเอยเลิกกัดเล็บด้วยการชี้ไปที่เล็บของตัวเอง “คนเก่งจะต้องไม่กัดเล็บนะคะ ถ้าทำได้ พี่ไข่มุกจะทำเล็บของน้องขวัญเอยให้สวยๆ แบบนี้” ไข่มุกขัดเขินที่จะแทนตัวเองว่า ‘แม่’
“เหยอจ๊ะ หนูมีเย็บฉวยได้เหยอจ๊ะ” ขวัญเอยทำหน้าตื่นเต้นที่จะมีโอกาสมีเล็บเป็นสีๆ บ้าง
“ใช่จ้ะ คนเก่งต้องไม่กัดเล็บ แล้วพี่มุกจ
