คนในร้านก็ช่างกระไร ร้องเพลงเออออไปกับมัน เขาสะอิดสะเอียนจนทนไม่ไหวจึงเรียกบริกรเก็บเงิน
แบลซยืนแกร่วอยู่ในลานจอดรถร่วมชั่วโมง กลุ่มหนุ่มสาวทั้งหกก็เดินมา เขาตรงรี่เข้าไปหาทูน่า
“พ่อให้มารับกลับบ้าน” แบลซโกหก
ทูน่าทำหน้างง ส่วนเพื่อนทั้งห้ามองหน้ากันเหลอหลา
“เร็วสิ รถจอดอยู่ตรงโน้น” แบลซเร่ง พยักพเยิดไปยังรถสปอร์ตสีดำแบนแต๋ประดับโลโก้ม้าลำพอง
“เอ่อ ลุงเราเอง ลุงแบลซ” ทูน่าแนะนำ
“ลุงเหรอ หนุ่มกว่าพ่อของน่าอีกนะ” เพื่อนชื่อเบสแสดงความเห็น
“อือ เพิ่งไปลดอายุที่เกาหลีมา” ทูน่าแก้ตัวไปเนียนๆ
“แต่น่าบอกว่าจะให้เบสไปส่งไง” เบสทวงสัญญา
“ไม่ต้อง พ่อเขาให้ฉันมารับ”
แบลซจับแขนทูน่า แล้วดึงกึ่งลากไปยังรถของตัวเอง ทิ้งเพื่อนทั้งห้าให้มองตามด้วยสายตาคำถามก่อนจะยอมขึ้นไปนั่งบนรถเจ็ดที่นั่งซึ่งเบสเป็นคนขับ
“ไอ้เบสนั่นแฟนเหรอ” แบลซปลดปล่อยความอัดอั้นออกมากับคำถามสำคัญ
“เพื่อน!!!”
“โกหกพ่อม
