รู้แค่เราก็พอแล้ว

1053 Words
“มุกไม่ให้พี่ต้าร์ผ่านการคัดเลือกตัวบอดี้การ์ดแน่นอน แค่อาชีพหมอพี่ต้าร์ก็ไม่มีเวลาเหลือแล้ว ไม่ต้องมาตามดูแลมุกหรอก” เธอลองหยั่งเชิงคำตอบของเขา “ครั้งนี้พี่พลาด แต่ครั้งหน้าพี่ไม่มีทางพลาดเด็ดขาด แล้วก็จะไม่มีมีดผ่าตัดมากรีดคอตัวเองแล้วด้วย” แกรี่มองเธอด้วยสายตามุ่งมั่นหากก็มีแววสำนึกผิด เขาจะไม่ยอมสูญเสียสิ่งที่รักทั้งหมดทั้งมวลไปเพราะความห่วยแตกมักง่ายของตัวเองในครั้งนี้เด็ดขาด สำนวนที่ว่า ‘รักสนุกแต่ไม่ผูกมัด’ กับ ‘ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา’ ช่างเข้ากันดีก็ตอนนี้เอง เขายอมรับทุกข้อกล่าวหาโดยดุษณี ต่อไปนี้ชายหนุ่มจะทำให้เธอเห็นด้วยตัวเองว่า แม้ที่ผ่านมากายจะไม่รักดี แต่ต่อไปนี้ทั้งร่างกายและหัวใจเขาสวามิภักดิ์เพียงแค่เธอ “แต่อาชีพหมอ...” “แล้วทำไมพี่ต้องเป็นหมอที่เหมือนใครด้วย” เขายิ้มน้อยๆ ใส่ตาเธอ และหันกลับไปมองถนนด้านหน้าเมื่อรถเริ่มเคลื่อนตัว แต่ก็เป็นไปอย่างช้าๆ แล้วก็ได้ยินเสียงหวานๆ ของคนที่ไม่ยอมแพ้ดังขึ้นมาอีกครั้ง “ทำไมต้องให้มุกกลับกับการ์ดอีกคน ในเมื่อรถก็ติดขนาดนี้ พี่ต้าร์อยากให้มุกนั่งกับคนอื่นเหรอ” เธอส่งเสียงกระเง้ากระงอด คราวนี้มองออกไปนอกหน้าต่างรถ ส่วนเขาได้แต่ยิ้มใส่กระจกมองหลัง รอเธอหันมารับรู้ตอนที่หันกลับมามอง ********* แกรี่ตัดสินใจพารถเลี้ยวเข้าไปยังบาร์แห่งหนึ่งเพื่อฆ่าเวลาในช่วงที่การจราจรยังติดขัด โดยบอกให้การ์ดอีกสองคนกลับไปพักผ่อนตามอัธยาศัย เขาพาไข่มุกเดินเข้าไปยังด้านใน พบว่าวันนี้คนมาใช้บริการบางตาเพราะเป็นวันทำงานและฝนตกรถติด ภาพลักษณ์ที่ดูแพงเพียงแค่ปรายตามอง บริกรจึงพาหนุ่มสาวทั้งสองไปยังโซนวีไอพีที่มีความเป็นส่วนตัว ที่นั่งมีลักษณะเป็นเก้าอี้โอบเป็นคอกสี่เหลี่ยมจัตุรัส โดยเว้นช่องว่างไว้ให้เดินเข้าออกเล็กน้อย ตรงกลางมีโต๊ะกลมสำหรับวางแก้วและอาหาร แกรี่ผายมือให้ไข่มุกเข้าไปด้านในก่อน เธอหย่อนตัวลงนั่งบนเบาะกำมะหยี่สีแดงนั่งสบาย แต่ก่อนที่เขาจะตามเข้ามานั่งข้างๆ เธอก็เอากระเป๋าสะพายวางลงตรงจุดที่เขากำลังจะหย่อนตัวตามลงมา ทำให้ชายหนุ่มต้องขยับออกไป เขาแอบถอนหายใจเบาๆ ตาคมมองหญิงสาวตัวแสบที่สร้างระยะห่างเนียนๆ รับเมนูจากบริกรมาเปิดเลือก “พี่ต้าร์ดื่มอะไรดีคะ” เสียงหวานใสดังขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงที่ขับกล่อมเบาๆ “น้องมุกคิดว่าพี่เหมาะกับอะไรก็สั่งให้พี่ได้เลย พี่ดื่มได้ทุกอย่าง” เขามองนิ้วเรียวเลื่อนขึ้นลงขณะไล่ไปตามชื่อเครื่องดื่ม ข้างแก้มบุ๋มลงรับรอยยิ้มที่คลี่ออกกว้างขึ้นบนกลีบปากอิ่มเมื่อเจอเครื่องดื่มที่ถูกใจ “อย่างพี่ต้าร์ต้องเป็นโอลด์แฟชั่นด์” เธอเอี้ยวคอมามองหน้าเขา โชว์ลักยิ้มสองข้างแก้มที่ชวนให้เขายิ้มตามไปด้วย “สบาย” แกรี่เอนหลังพิงพร้อมกับยกแขนขึ้นมาพาดไปบนพนัก “โอลด์แฟชั่นด์กับโมฮิโต้ค่ะ” เธอบอกกับบริกร และเลื่อนเมนูคืน “พี่เหมาะกับโอลด์แฟชั่นด์เหรอครับ” “ค็อกเทลสุดคลาสสิกที่มีดีกรีความแรงแบบตรงไปตรงมา แมนสมชายชาตรี มุกว่ามันเข้ากับพี่ต้าร์ดีค่ะ” ไข่มุกบอกสรรพคุณที่คิดว่าเข้ากับเขาที่สุด “ค่อยยังชั่ว นึกว่าน้องมุกจะว่าพี่แก่” “ใครมาว่าพี่ชายของมุกแก่ มุกจะฟาดให้ หรือต่อให้แก่ ก็แก่ประสบการณ์ จริงไหมคะ” ตาเธอไม่วายมองไปที่คอของเขา ทำให้แกรี่ยิ่งร้อนตัว เขาเอามือลูบต้นคอ นึกอยากจะกระชากหนังบริเวณนั้นทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด “ถ้าเป็นเรื่องนี้ พี่ไม่มีข้อแก้ตัว พี่ขอโทษแบบแมนๆ” เขาลุกขึ้นท่ามกลางความงุนงงของหญิงสาว แล้วเดินอ้อมโต๊ะกลมด้านหน้าไปนั่งอีกด้านของเธอ คราวนี้ถ้าเธอจะหยิบกระเป๋ามาวางคั่นก็จะดูเสียมารยาท จึงปล่อยเลยตามเลย แต่ก็อดถามไม่ได้ “ย้ายที่นั่งทำไมคะ” “จะได้ไม่ต้องเห็นรอยอัปยศบนคอพี่ พี่ก็ไม่ชอบมันเหมือนกัน” “ถือว่าเป็นรางวัลสำหรับความเหนื่อยและความเสียสละของคนหนุ่มแน่นแล้วกัน ไหนแบมือให้มุกดูหน่อยสิคะ” แกรี่หงายมือมาตรงหน้าไข่มุก แล้วนิ้วเรียวยาวที่เคลือบเล็บมาอย่างดีก็ลูบไปตามฝ่ามือของเขา “ไม่ยักรู้ว่าลูกสาวท่านประธานที่ผันตัวไปเป็นนางแบบจะแอบไปเรียนดูดวงมาด้วย พี่จั๊กจี้นะครับ อย่าลูบมาก” แกรี่ละคำว่า ‘เดี๋ยวของขึ้น’ ไว้ในใจ เขากำลังวูบวาบไปทั้งตัว เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าความอดทนทุกรูปแบบที่ฝึกปรือมายาวนานยังง่ายกว่าการที่ต้องมาอดทนให้ไข่มุกลูบไล้ไปเรื่อยๆ จังหวะสนทนาถูกพักชั่วครู่เมื่อบริกรเดินเข้ามา ทั้งสองเพียงแค่เหลือบตามองบริกรที่นำเครื่องดื่มมาวาง แล้วค้อมตัวถอยหลังกลับไป “พี่ต้าร์น่าจะเป็นหมอที่มือหยาบกร้านที่สุด” ไข่มุกสันนิษฐาน “มือคู่นี้ไม่ได้มีไว้แค่รักษาเหมือนหมอทั่วไป แต่ยังมีหน้าที่สำคัญอีกหน้าที่หนึ่ง คือปกป้อง” น้ำเสียงเขาเด็ดเดี่ยวจริงจัง ไข่มุกละมือออกจากมือเขา แล้วหยิบเครื่องดื่มมาจิบ “เป็นเรื่องที่รู้กันแค่พวกเราว่าพี่ต้าร์ผ่านอะไรมาบ้าง สาหัสสากรรจ์แค่ไหน พี่ต้าร์ฝึกศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็ก อ่านหนังสือหนัก จบแพทย์เฉพาะทางตอนยี่สิบเก้า ก็ต้องไปเข้าโรงเรียนฝึกบอดี้การ์ดที่นอร์ทแคโรไลน่าและหลักสูตรอื่นๆ อย่างหนัก พี่มุ่งมั่นแบบไม่สนเดือนสนตะวัน ไม่สนใจสิ่งยั่วยุสิ่งเร้า กลับไทยเมื่อสองปีที่แล้ว พี่ต้าร์เป็นหมอโรคหัวใจฝีมือดี มุกภูมิใจในตัวพี่มาก พ่อก็ด้วย”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD