ไข่มุกดึงแกรี่กลับมาสู่ปัจจุบันด้วยคำถามที่เขาต้องรีบเคลียร์
“คิดถึงเด็กหญิงไข่มุกตอนสามขวบครับ น่ารัก ชอบแย่งพี่กินขนม”
“คราวนี้ไม่แย่งแล้ว มุกจะทำขนมให้พี่ต้าร์กินบ่อยๆ เป็นการตอบแทน”
“พูดเองนะ ห้ามโกง” แกรี่เอ่ยอย่างรู้ทัน ไข่มุกฉลาดเป็นกรด โกงได้เป็นโกงแบบไม่แคร์ใคร
“ค่ะ ไม่โกง ถ้าไม่มาเอง มุกจะฝากมากับคนที่เอาขนมมาส่งร้านคอนช์เพิร์ลข้างล่างนะ ส่วนเมื่อกี้มุกพูดเล่นนะ มุกไม่ได้เลีย”
“ถ้าเป็นน้ำลายของน้องมุกไม่เป็นไรครับ พี่กินได้” แกรี่พูดจบก็เห็นไข่มุกทำท่ากำหมัดจะชกอีกจึงรีบถามสิ่งที่ยังค้างคา “ว่าแต่ชูครีมอันนี้มีอะไรพิเศษเหรอครับ”
“พิเศษมากๆ มุกตั้งชื่อให้มันว่า ‘ขวัญเจ้าเอย’” ไข่มุกเอ่ยชื่อขนมที่เธอคิดขึ้นมาตอนเลือกส่วนผสม ชื่อนี้ทำให้เธอเลือกที่จะทำชูครีมไส้สตรอว์เบอร์รี่ไวน์แดงเข้มข้น
รอยยิ้มของแกรี่ค่อยๆ หายไปจากใบหน้า หัวใจของเขากำลังสำลักความรู้สึกมากมายที่ไหลบ่าป
