แปดคนงาน

จะจับหนูแต่งงานเหรอ

บ่ายวันนี้เอง เธอกลับมาที่บ้านในวันสิ้นปีเพราะอยากจะฉลองปีใหม่กับพ่อ แต่สิ่งที่พ่อบอกเธอในห้องทำงาน กลับทำให้เธอไม่อยากกลับมาที่บ้านนี้อีกเลย

“อะไรนะคะพ่อ! จะให้หนูต้องแต่งงานกับไอ้บังเลาะบ้ากามนั่นเหรอ ทำไมคะ???”

“หยาบคาย! บังเลาะเขาเป็นคนดีนะลูก ไม่งั้นเขาจะได้เป็นใหญ่เป็นโตมาหลายสมัยเหรอ ถ้าลูกได้แต่งงานกับเขา ลูกจะได้สุขสบายไปตลอดชีวิตนะ”

“แต่มันมีเมียแล้วนะคะ ตั้งสามคนแล้ว!!” ไม่นับเมียเล็กเมียน้อยอีกเป็นกระบุง เธอรู้เรื่องนี้เพราะคนเขาก็รู้กันทั้งเมือง ไม่ใช่เรื่องลับซับซ้อนอะไร

“ลูกจะได้เป็นเมียคนที่สี่ ได้ตบแต่งเป็นคุณนาย ออกหน้าออกตาเหมือนกับอีกสามเมีย”

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อจะทำกับเธอได้ขนาดนี้ จะยกเธอให้เป็นเมียน้อยของไอ้แก่บ้ากาม เพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองเนี่ยนะ

“แต่หนูยังเรียนอยู่ปี 2 เองนะคะ” ใช่แล้ว เธออายุแค่19ปีเองนะ แล้วทำไมเธอต้องแต่งงานกับคนแก่ที่อายุมากกว่าพ่อของเธอด้วย “ถ้าหนูไม่แต่ง พ่อจะว่าไงคะ”

“นนนี่! ทำเพื่อพ่อสักครั้งไม่ได้เหรอ”

“เพราะพ่ออยากให้บังเลาะสนับสนุนเรื่องการเลือกตั้งสินะคะ”

“ใช่ พ่อยอมรับ แต่สำคัญกว่านั้นคือพ่ออยากให้หนูสุขสบายไง บังเลาะชอบหนูมากนะ”

เธอยิ้มเยาะในใจ “ถ้าเขาดีขนาดนั้น ทำไมพ่อไม่ให้ยัยแป้งแต่งซะเองเลยล่ะ”

“น้องยังอยู่ ม.6 ทำไมแกพูดแบบนี้!!”

เธอถอนใจพรึด “หนูเองแก่กว่ายัยแป้งแค่2ปี พ่อยังจะให้หนูแต่งเลย พ่อคงอยากให้หนูไปจากบ้านนี้มากสินะคะ ถ้าหนูไม่แต่ง หนูคงเป็นลูกอกตัญญู?”

เสี่ยทรงชัยแอบรู้สึกผิด “พ่อรู้ว่ามันเร็วเกินไป แต่บังเลาะสัญญาแล้วว่าถึงจะแต่งงานกัน ลูกก็ยังไปเรียนได้เหมือนเดิม อยากเรียนสูงแค่ไหนเขาก็ส่งได้ จะซื้อบ้านซื้อรถให้ด้วย และถ้าลูก...”

“โอเคค่ะ” เธอตอบตกลงเพื่อจะตัดปัญหา เพื่อจะหยุดสนทนาที่เธอไม่มีวันชนะ ด้วยการยอมไปก่อน

“จริงหรือลูก”

“ค่ะ หนูจะทำตามที่พ่อต้องการก็ได้ แต่หนูมีข้อแม้ว่า หนูต้องได้สมบัติในส่วนของแม่ทั้งหมด ทั้งหมดที่เป็นสมบัติเดิมของแม่ ว่าไงคะ?”

“ก็ได้ ยังไงพ่อก็คิดจะยกให้หนูอยู่แล้ว”

เธอยิ้มมุมปาก แอบสังเวชเวทนาให้กับความรักของพ่อที่มีต่อลูกอย่างเธอ เขาเห็นเธอเป็นแค่เครื่องมือทางการเมืองเท่านั้นเองสินะ

นนลนีย์กลับขึ้นห้องนอนที่ชั้นสองของบ้าน ก่อนเข้าห้องได้ยินน้องสาวคนสวยยืนคุยโทรศัพท์กับเพื่อนที่ระเบียงห้อง คุยถึงผู้ชายที่เจ้าหล่อนปลาบปลื้ม แต่ไม่สามารถจะโน้มตัวลงไปเกลือกกลั้วได้

“เปล่าซะหน่อย! ฉันเกลียดเขาจะตาย ชอบมองฉันตลอดเลย อยากจะควักลูกตาให้!”