เลียมแค่นหัวเราะ ก้มหน้าลงและใช้นิ้วเกาสันจมูก เมื่อเห็นแผ่นหลังบางเดินเร็วออกไปไม่ได้ยืนฟังอีก สร้างความสงสัยให้กับพาสคาลจนต้องถาม
“ขำอะไรของนาย”
“เปล่าฮะ”
ในขณะเขาหยักไหล่ เร่งเปลี่ยนสีหน้ากลับมาคงเดิม ร่างสูงถอนหายใจพรืด เอ่ยออกมาอีกประโยคที่เธอนั้นไม่มีโอกาสจะได้ยิน จากความอัดอั้นใจอยู่ในตอนนี้ที่ไม่ควรยกออกมาพูด แต่พอมีแอลกอฮอล์เข้าไปผสมทุกอย่างเลยง่าย
“คุโระเป็นคนขโมยก็จริง แต่ของไม่ได้อยู่กับเขาก็สมควรตายแล้วงั้นหรือ”
ด้วยเจตนาที่เขาไม่มีทางทำลง การฆ่าผู้ชายรุ่นพ่อคนนั้น นาทีนี้คือความฝืนใจครั้งสูงสุด หากเขาลงมือไม่แน่จะทำให้รู้ผิดไปตลอดชีวิต อีกคนต่างหากที่เป็นศัตรูโดยแท้จริง ซึ่งเขาเองกำลังสืบเสาะค้นหาข้อมูลเช่นกัน ไม่ต่างกับคุโระ ถึงขนาดร่วมมือกับลูกน้องคนสนิทเขาหวังตบตา หวังให้มันติดกับ จะใช่คนที่สงสัยอยู่หรือเปล่าคงต้องรอวันพรุ่งนี้ อีกอย่างค่อนข้างสำคัญ เกี่ยวกับเหตุผลที่
