เธอถ่างตาให้กับประโยคที่เขาพูด น่าแปลกทั้งที่เป็นคำพูดไม่ค่อยให้เกียรติกันนัก แต่หัวใจกลับเต้นแรง พยายามกลบเกลื่อนท่าทีนั้นด้วยการเบือนหน้าไปทางอื่น ยุติการเสวนากับเขาชั่วคราว ทว่าคนข้างตัวเหมือนจงใจจะกวนประสาท เขาเอนไหล่แกร่งมากระทบไหล่บาง พร้อมกับคำถามที่ทำให้เธอหงุดหงิด
“เขินหรือครับ”
เตียร์หันขวับไปแยกเขี้ยวใส่ เธอไม่รู้จะจัดการกับอารมณ์ไหนก่อนดี สีหน้าก็เลยบึ้งตึง ดวงตาสีคาราเมลเผยแสงประกายระยิบระยับ แสดงถึงเลศนัยที่หลบซ่อนอยู่ แสร้งปิดปากกระแอมกระไอกระเถิบเข้าไปใกล้เธอ
ร่างบางกระเถิบหนี หัวไหล่กับสีข้างด้านซ้ายชนกระจก จังหวะนั้นเขายิ้มกริ่มประหนึ่งเป็นผู้ชนะ เตียร์เอี่ยวตัวไปมองหลังด้วยสัญชาตญาณ เมื่อเห็นว่าทางตันจึงหันมาขึงตาใส่ เริ่มไม่เข้าใจ ไอ้เด็กบ้านี่ต้องการอะไรจากเธอ
"ฉันจะไม่ถามอะไรนายอีก อย่ามายุ่งกับฉัน"
“ถึงถามผมก็จะทำอย่างนี้” เขาบอก โน้มหน้าลงมาปลายจมูกแตะหัวไหล่
