“เฮอะ ฉันต้องอุทานว่ายังไง โคตรมหัศจรรย์เลย.. แบบนี้ได้ไหม”
ประโยคเหน็บแนม ด้วยน้ำเสียงแดกดันนี่ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเตียร์ ร่างบางที่เดินตามหลังเข้ามาติดๆ ตั้งแต่ข้างล่างขึ้นบันไดมาถึงชั้นบน แล้วหยุดอยู่ตรงโถงกว้าง กึ่งห้องนั่งเล่นกึ่งห้องทำงานที่มีสระว่ายน้ำอยู่ใกล้กัน หญิงสาวทึ่งจนพูดไม่ออก เมื่อเปรียบเทียบย้อนกลับไปในวันวาน ได้ข่าวว่าหมอนี่ไม่ใช่เหรอ บอกเธอกระเป๋าเอกสารหาย ไม่มีเงินแม้แต่จะเช่าห้องนอนสักแดงเดียว!
พาสคาลไม่ตอบ เลือกที่จะเดินไปทิ้งตัวบนโซฟา อารมณ์คุกรุ่นเกินกว่าจะต่อปากต่อคำเพราะความเหนื่อย หรือไม่ในสมองของเขาไม่มีพื้นที่ให้คิดเรื่องอื่น นอกจากความเครียดซึ่งเต็มพื้นที่ไม่หลงเหลือแล้ว เอนท้ายทอยหนุนพนักนุ่มหลับตาพริ้มระบายความล้า กลายเป็นว่าความตระการตาหรูหรามากมายของเฟอร์นิเจอร์รอบๆถูกแม่บ้านอุตส่าห์ตั้งใจปัดกวาดให้ ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย เฉพาะร่างบางที่ยืนเท้าสะเอว
