นานแค่ไหนแล้วที่หล่อนไม่ได้ใจลอยในห้องกว้างแต่มืด ท่ามกลางกลุ่มคนสำคัญหลายคน ตรงข้ามกับจอโปรเจคเตอร์ขณะประชุมนัดสำคัญ เพียราแทบไม่มีสมาธิ ฟังบ้างใจลอยบ้างตามประสาหัวอกคนเป็นแม่ที่ห่วงลูก ความวิตกกังวลภายในใจระดับล้านของความอึดอัดไม่อาจเผยออกมาให้ใครรู้ เว้นแต่สามีของหล่อนซึ่งนั่งตรงข้ามกัน
ซันดรูเหลือบตามอง ทว่าไม่ได้แสดงออกถึงความสนอกสนใจแบบชัดเจน เขาก็แค่ลอบถอนหายใจที่เห็นแล้วหันไปมองจอต่อ นาทีนี้การแยกแยะเรื่องใดควรมาก่อนหรือหลังย่อมสำคัญที่สุด อย่างพาสคาลสำหรับเขาเปรียบเสมือนน้ำกำลังเชี่ยว หากเอาเรือไปขวางก็มีแต่จะอับปางลง
เขารอการประชุมจบ จึงจะเดินเข้าไปนั่งข้างภรรยา หล่อนมองเห็นแต่ไม่ได้พูด หรือหันไปมอง ปากกาที่กำอยู่ในมือและกดมันเล่น เป็นจังหวะนั่นต่างหากที่สำคัญกว่า ประหนึ่งความคิดเหล่านั้นโลดแล่นเข้าไปสิงอยู่ในด้ามแล้ว แต่ไม่นานก็ถูกดึงกลับมาด้วยมือสากที่ร้อนฉ่ายื่นตรงมาจับท้ายท
