“เดี๋ยว!”
เสียงคนใต้ร่างสั่งพร้อมฝ่ามือบางทาบทับแผงอกแกร่ง คนข้างบนหยุดการกระทำนั้นทันที ขมวดคิ้วก้มลงมองหน้าเธอ ดวงตาคมกริบสามารถปรับเปลี่ยนได้หลายรูปแบบแล้วแต่สถานการณ์ จ้องเขม็งเข้าไปในตาลึกกลมโตเสมือนดวงตาปลาแบบไม่กะพริบ พลันคลี่ยิ้มโค้งริมฝีปาก
หล่อนสั่งเขาหยุด แต่หล่อนกลับแก้มแดงระเรื่อดุจลูกตำลึงอาหารนก ถ่างตาโตเปิดกว้างจนเห็นเงาเขาเองอยู่ในนั้น
“อย่าห้ามสิครับ มันกำลังได้ที่เลย”
คนพูดหมายถึงอะไร ร่างสูงไม่รอให้เธอได้ถามต่อ กลับโน้มหน้าลงมาหวังจะประกบริมฝีปากบางอวบอิ่มสีสวยแบบธรรมชาติ แต่คนใต้ร่างไวกว่า เร่งเบือนหน้าไปทางอื่น กลายเป็นแก้มเนียนนุ่มเป็นฝ่ายรับสัมผัสนั้นแทน ปลายจมูกโด่งจมหายเข้าไปเกือบครึ่งสัน ฉีกยิ้มรู้สึกพึงพอใจไม่น้อย สำหรับเขาได้หอมได้แตะแค่นี้ถือว่าดีมากแล้ว
“อืม!”
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเธอกำลังย่นหัวคิ้ว ตอนนี้หน้าคงยุ่งไม่ต่างกับผ้ายับ เปล่งเสียงคำรามอยู่ในลำ
