หลังพวกเขาหลุดปากคำนั้นออกมาแล้วทำเธองง สิ่งต่อไปนับจากนี้ยิ่งทำให้งงมากกว่า หญิงสาวยืนอึ้งก็ตอนพวกเขาโน้มตัวลงมาข้างหน้า
“ขอโทษครับ”
ขอโทษขอโพยแล้วเดินหนีหายกันไปทั้งหมด เกิดอะไรขึ้น? เตียร์ได้แต่ขึงตาโต ไม่สามารถคลายความสงสัยนี้ได้ หันซ้ายหันขวาอย่างหวาดระแวง เมื่อเบื้องหน้ามีแต่ความมืด ไม่เห็นความชุลมุนตรงหน้าแล้ว จึงจะเดินไปยังประตู แต่ไม่นานต้องชะงักงันใหม่ หลังเห็นผนึกตรงประตูไม่ได้คู่กันกับพวงกุญแจที่เธอถืออยู่ แต่เป็นโซ่เส้นใหญ่คล้องเอาไว้
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย..”
มือบางเขย่า ความสงสัยทำให้สาวเจ้าโน้มหน้ามองผ่านกระจกฟิล์มข้างวงกบประตูเข้าไปเพื่อจะดูข้างใน
แต่แล้ว..
กลับต้องสะดุ้งโหยงด้วยมือปริศนาของคนมาใหม่ หัวไหล่มนกระตุกสะดุ้งโหยงโดยสัญชาตญาณ เกือบจะสวนด้วยกำปั้น หากไม่ติดว่าสายตาว่องไวมองเห็นว่าเป็นใครซะก่อน
“เฮ้ย”
“นายเองเหรอ” มือบางจำต้องค้างอยู่ในท่านั้น ก่อนจะถอนหายใจ
