วันต่อมา...
วันนี้ฉันต้องไปเรียน มันรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เพราะจะได้ไม่ต้องถูกกักขังอยู่แต่ในห้องเหมือนเมื่อวาน โชคดีที่พี่เจ้าคุณไม่ทำเรื่องอย่างว่าอีก เขาแค่นอนกอดฉันเฉยๆ
วันนี้ฉันมีเรียนเช้า ฉันรีบตื่นอนแอบออกจากห้องตัวเองไปอาบน้ำแต่งตัวอีกห้อง เพราะกลัวว่าพี่เจ้าคุณจะตื่น ถ้าพี่เจ้าคุณตื่นมาเขาต้องไปส่งฉันไปเรียนแน่ๆ ฉันจึงต้องรีบไปก่อน
ฉันมาถึงมหาลัยก่อนเวลาเรียนประมาณสองชั่วโมงกว่าได้ มาถึงก็มานั่งหาวนอน โทรศัพท์ก็ไม่มีเพราะโดนพี่เจ้าคุณยึดไปตั้งแต่เมื่อวานเขาไม่ยอมคืนให้ฉัน แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่เจ้าคุณเอาโทรศัพท์ไปแอบไว้ที่ไหน
พี่เดย์ต้องโกรธฉันแน่เลยที่เมื่อวานฉันไม่ได้รับสาย แถมยังไม่โทรกลับอีก
ตอนนี้ฉันมานั่งรอพี่เดย์ที่หน้าคณะของพี่เดย์ เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าจะติดต่อพี่เดย์ยังไง ดอกไม้ก็ยังไม่มาเรียนจะยืมโทรศัพท์คนอื่นก็คงจะน่าเกลียด
“พี่เดย์ !!” ฉันตะโกนเรียกพี่เดย์เ
