Genovia Academy 4: The untold

Chapter 12

ELIJAH'S POV

Dahan dahan kaming naglalakad ni Macy para hindi makagawa ng ingay habang nakasunod kay Lolo. Nagtago kami sa likod ng mga halamang ligaw para masilip at marinig ang paguusapan nila.

"Kuya, usog ka naman." Siniksik ako ng siniksik ni Macy sa gilid, ang kati-kati pa naman nitong mga dahon dito.

"Huwag kang maingay."

"Ayan na palapit na si lolo." Napatingin ako kay Generous na sobrang bagal maglakad. Pinantayan siya ni lolo. At mukhang ikinagulat niya iyon, bigla kasi siyang namutla at pagkatapos ay namula.

"You're here." kaswal na usal ni Lolo.

"Y-Yeah." di ko magets kung bakit awkward pa rin sila sa isa't isa eh kung mag-asawa naman sila. Tuloy ay mukha lang silang nagliligawan at hindi makaamin ang isa't isa sa tunay na nararamdaman.

"Are you still mad at me?" nakayukong tanong ni Lolo. Hindi sumagot ang Prinsesa at napakurap nalang siya habang nakatingin kay lolo na nakayuko parin. "It's okay if you're not ready to talk about us. Take your time. I've waited and I can still wait." Tumalikod si Lolo at mukha aalis na ng biglang hawakan ni Generous ang kamay nito. Narinig kong napasinghap ang kapatid ko. Napalunok ako, this is freaking intense, awkward and unusual. Feeling ko nakikitsismis kami ng kapatid ko sa personal na issue nila.

"Hey." sabi ni Generous habang hawak niya ang kamay ng asawa niya. Bigla nalang napaharap si lolo sa kanya ng may gulat sa mukha nito. Maging ang prinsesa ay mukhang nagulat ng magkatinginan silang dalawa. Bumuka ang bibig niya at magsasalita sana habang pakurap kurap ang mata niya at hindi mapakali, si lolo naman ay seryos ang tingin at mukhang nakangiti pa ang mga mata niya habang pinagmamasdan ang mukha ng kanya asawa.

"I'm sorry." parang hinaplos ang puso ko ng sabihin iyon ni Generous.

"I missed you." Walang pag-aalinlangan na niyakap siya agad ng lolo si Generous.

Naiintindihan ko kung bakit siya humihingi ng tawad, Iniisip niya siguro na kasalanan niya kung bakit sila nagkahiwalay, mula ng mag-away sila ng kanyang kapatid noon (A/N: after magpalit ni Hera at Auna ng position) ay naging magulo na raw ang lahat at bigla na lang siyang nawala at inakala ng lahat na patay na sila. Sa pagkakatanda ko ay sa mundo namin sila namuhay noon at pa-iba-iba raw sila ng ala-ala at pagkatao. Siguro ay napakahirap nun, mahirap paniwalaan pero kung naranasan nga nila iyon at ng mga magulang niya ay sapat na para maniwala ako. Ang hindi ko lang maintiindihan ay si Lolo, hindi niya ba talaga sinubukang hanapin si Generous? Bakit hindi siya bumalik dito sa mundo nila kung naaalala naman pala niya lahat? Nakakabilib na may ganitong mga tao ganito katibay na pagmamahalan.

"Now , I feel guilty. Feeling ko hindi ako mapapatawad ng Prinsesa sa mga nasabi at nagawa ko kuya." Napangiwi ako dahil sa sinabi ng kapatid ko. Napakamaldita kasi.

"Ilang beses ka naman namin pinagsabihan ni lolo na itikom mo yang bibig mo, tigas ng ulo mo eh!" pinitik ko ang noo niya kaya napanguso siya habang hinahagod iyon. "Huwag ka ngumuso, ang pangit mo."

"Nakakainis ka talaga! Pag bumalik ako sa dati who you ka sakin."

"Magpakabait ka na para ibalik ka nila agad sa dati." Saka ako ngumisi. Sumimangot naman siya bigla.

Napatingin ulit kami sa dalawa ng biglang lumakas ang iyak ng prinsesa. Yakap yakap lang siya ni Lolo. I have never seen her in a situation like this. She's crying like a baby.

"I'm so sorry for not finding you sooner. I'm sorry never tried to wonder where are you. I'm so sorry for letting you live alone and lonely. I'm sorry, Mister." she said while crying.

I don't why but I can feel how sad they were. Both of them are longing for each other's embrace and presence. Both of them had gone through so much loneliness and sadness. Words can't explain how they are hurting right now. If you could see them aside from us, you can tell their story without hearing it from them.

Malalaman mo na matagal silang nagkahiwalay at malalaman mo agad kung gaano nila kamiss ang isa't isa. Nakakabilib lang may mga tao palang kahit ilang libong taon nang magkasama at nasa relasyon ay hindi naghihiwalay at hindi nawawalan ng pagtingin sa isa't isa. Hindi ko tuloy alam kung maiingit ba ako o ano. Never ko pa naranasan magmahal ng ganyan katindi.

"No. I'm the who should be saying all of that. I remember everything but I had never thought of you being alive or how to go back there and look for you. I had thought that you might be living far far away." nakita kong nagpunas ng pisngi si Lolo gamit ang likod ng palad niya at pagkatapos ay isiniksik niya ang mukha niya sa pagitan ng leeg at balikat ni Generous. Parang hinaplos ang puso ko.

"Do you......" napatigil sandali si Generous. Humiwalay siya sa pagkakayakap at tinignan ng diretso sa mata si Lolo bago nagpatuloy. "Do you still love me?"

Hinawakan ni Lolo ang magkabila niyang kamay at hinalikan ito parehas. Marahan siyang lumuhod at tumingin sa prinsesa.

"Gen, I had never though that a person's heart can love more than a normal lifespan. I don't believe that a person can love a dead person not until I experienced it, I had thought that you're gone but still my love for you  remained breathing." napatakip ng bibig si Generous, pati kapatid naging emoyinal. Di ko naman maitatanggi na parang kinukurot ang puso pero pinipigilan kong maging emotional. "Can you imagine, I have died everyday waiting for you but I know this day will come so I hold onto it. Missis, don't be afraid because I have loved you for a thousand years and I'll love you for a thousand more." napatawa at iyak si Generous habang sunod sunod na nagpupunas ng luha. Sinusuntok suntok niya ang balikat ni Lolo, iiyak habang tumatawa. Natatawa rin ako, sobrang cheesy ng matandang to, parang hindi si lolo. Pft! Pero it's still amazing!

"I'm just asking if you still love me and after that we'll move forward."

"Does it answer your question?" nakangiting tanong ni lolo. Napatango ng sunod sunod si Generous habang nakangiti. "That's my answer along with my explanation."

"I love you too."

"Halika na, Macy." Sabi ko sa kapatid ko. Hinila ko siya habang tinatakpan ko ang mata niya bago niya pa makitang naghahalikan yung dalawang matanda.

"Kuya! Ano ba! Wala akong makita." Napangiwi ako ng dahil sa biglang pagtaas ng matinis niyang boses. Dapat pala bibig niya ang tinakpan ko.

"What are you doing here?" Nagulat ako ng biglang mapunta sa harapan namin si Lolo. Masama ang tingin niya sa amin. Why?Napahinto kami ni Macy at parehas na napatalon sa gulat. Ang bilis niya, nasa sampung metro ang layo nila kanina ah. Napaatras ako dahil sa kaba.

"Mister." Tawag ni Generous mula sa likuran ko. Nasa likuran ko na siya. Nakangiti na siya! Nakangiti ang masungit na Prinsesa. "I don't think they're watching us." Sabi ni Generous, lalo akong napahugot ng hininga. Nakakatakot na si Lolo, mukhang papatol na siya anumang oras sa katigasan ng ulo namin ni Macy. "Right, Elijah?"

"H-huh?" Pinanlisikan ako ng Mata ni Generous na parang sinasabi niya um-oo ako dahil mamamatay ako sa kamay ng lolo ko.

"O-opo, Lo. Napadaan lang kami ni Kuya. Hehe."

"Oo nga, Oo Lo. N-nakita namin kayo na......." Tumalim lalo ang kanyang mga mata. Jusko po, uuwi na ko. Nagulat ako ng biglang kumidlat sa di kalayuan mula sa kinatatayuan namin. Napatili si Macy at napakapit kay Lolo, tinignan ni lolo ng masama ang kamay niya kaya napakapit siya sa akin.

"You saw what?"

".......na nag-uusap po L-lo." sabi ko habang napapalunok at alanganin na napangiti.

"Come on, the sun is almost up." Hinila na siya ni Generous kaya naman ay sumunod na kami.

Nagkayinginan kami ng kapatid ko at sabay na napahinga ng maluwag.

"Hurry!" napatakbo kami para makasunod sa kanilang dalawa ng marinig namin ang malamig na boses na iyon ni Lolo.

HERONUI'S POV

Kinabukasan, sinabihan ako ni Mom na samahan ko siyang sabihin kay Dad ang offer ni Queen South. Kaya heto at kakapasok lang namin ni Mom sa opisina ni Dad pero wala namang tao. Wala si Dad at wala si Uncle.

"Son, do you know where they went?" Biglang tanong sakin ni Mom. I shrugged my shoulders.

"I don't know, Mom, Ginising mo ako ng ganito kaaga. Diko alam kung nasaan siya." Antok na antok kong sagot. Napahawak si Mom sa sentido niya at saka inis na inis na aupo sa upuan ni Dad.

May magkahiwalay na opisina sina Mom and Dad since may mga Sarili silang agenda at hindi may kanya-kaniyang tungkulin sila. Si Dad ay namamahla sa Military, Castle Guards at lahat ng batas sa Palasyo, I'm his second in command. Si Mom naman ay Household, tulad ng mgaess tagasilbing babae at eunuch. Nasa pamamahala naman ni Mom ang Genovia academy kaya si en naman ang madalas na nasa Academy dahil siya ang second in command. Bukod sa mga iyon ay may annual visit din si Mom at Dad sa iba't ibang kaharian at mudo para tignan ang pamamalakad doon ng mga royalty.

When it comes to the selection of Queens, Mom is the adviser and she's one who needs to approve the appointment on the throne or the coronation. The new King will be decided by the highest Royalty and that is my Dad, Aither's King. He needs to conduct a council meeting and needs to appoint the new king. This two are the ones who can decide whether a royalty will step up or step down from they're position, and those decision should be obeyed. Whoever disobeys will be punished accordingly. When it comes on Prince and Princesses, I and Generous will be their mentors when it comes to duties and responsibilities before being crowned as queen and Kings, We'll decide if they are ready or not. So you see, Living in this world as immortal or undying people is really a burden, we'll repeat the same process every time that the dynasty of every kingdom will change.

"Let's go. We'll have breakfast first, your father might be there already." Napatayo ako ng tumayo na rin si Mom. Napakamot nalang ako sa batok at saka tamad na tamad na sumunod sa kanya. Hindi pa nga ako naliligo eh!

"Mom, bakit di mo pa kasi sinabi kagabi bago matulog?" maktol ko. Magkasama sla when I woke up. magdamag sa iisang kwarto hindi man lang nasabi ng nanay ko.

"You know what, son? I had thought of that last night. But your father went to bed so late. Nakatulog na ko bago pa siya tumabi sa'kin, nagising lang ako sandali nung nahiga siya." paliwanag ng nanay ko.

"Pagkagising?" Sabi ko ulit.

"He's gone when I woke up." napahilamos ako ng mukha. Ano bang pinagkakabalahan ni Dad at ganun siya natulog at maagang gumising?

"Just ignore what she said." sabi ko kay Mom. Tinutukoy ko ay si Queen South. Pero parang hindi ata ako narinig ni Mom dahil nakahalumbaba siya habang naglalakad, mukhang malalim ang iniisip. Paliko-liko ang direksiyon niya ako naman at ang mga tagasilbi na nakasunod sa min ay sumusunod lang sa mga hakbang niya.

Bigla siyang huminto sa paglalakad at humarap sa akin. Buti na lang at alert ako at napaliyad ako paatras, nakakagulat talaga tong nanay ko pag bigla biglang may naiisip.

"Ano kayang pinagkakaabalahan nun?" Mom, Yan din ang naisip ko kanina.

"Mom, baka nasa dining area na si Dad." nababagot kong tanong, antok na antok pa kasi ako pa ang kinulit ng nanay ko. Nasaan na ba kasi 'tong kambal ko? Imbis na siya ang iniistorbo ni Mom ako tuloy ang napagdidiskitahan.

"Oo na! Napakatamad mo at bugnutin kapag ako ang kasama mo. Bakit pag kay Dad mo ang bait bait mo at napaka masunurn mo?" tanong niya habang naka nguso. Napapangiti nalang ako sa itsura ng nanay ko, kung hindi lang siya maganda at kung mukha siyang matanda baka napangiwi ako wahahahahaha. Oh well, maganda nanay ko kaya nga gwapo ako. "Yung kapatid mo naman ganun din, kung hindi seryoso napakatahimik. Puro abnormal ata ang mga niluwal ko." napapailing na sabi niya sa sarili niya.

"Mom, you know Dad. He's very serious every time that we are talking about policies and issues. Tumatawa lang ata yon kapag kayong dalawa lang ang magkasama." Nahuhuli ko kasi Dad minsan na tumatawa o pangingiti kapag may alone time sila ni Mom, akala mo naman ang babata pa.

"I know." kinikilig na sabi ni Mom.

"Mom?! Pwede ba? Talagang kinikilig ka pa sa tagal niyo ng magkasama?!" di makapaniwala kong tanong.

"And what's wrong with that, son?" nasamid ako ng marinig ko ang malamig na tinig na iyon galing sa harapan ko.

"Husband!" sumalubong agad si Mom at humalik sa tatay ko. Namutla naman ako sandali, narinig niya yung sinabi ko. Nakakatakot pa naman tong tatay ko.

"Hi gorgeous, how's your sleep?" hinalikan niya ulit si Mom sa noo. Nakangiti agad ang Dad. Jusko po, ano sila teenagers?

"Bat ang aga mo bumangon?" Nakanguso nanamang tanong ni Mom. Di ko kinakaya. May mga nakasunod sa aming mga taga silbi, Hindi nahihiya itong dalawang 'to.

"I'm sorry. I have an urgent business to do. I'll make it up to you tonight. Hmmm?" Malambing na sabi ni Dad.

"Oh please." Sabi ko habang napapahawak sa noo ko. Yung mga tagasilbi naman ay nakikingiti at kinikilig din.

"Let's go for breakfast." sumunod nalang ako ng magyaya na si Dad.

Hindi naman sa nandidiri o nakokornihan ako sa mga magulang ko. I mean, ganyan talaga sila kapag hindi nakaharap sa public. Sa totoo lang ay sobrang maalaga ng Dad at ni Mom, sweet parin sila sa isa't isa kahit sobrang tagal na nilang nagsasama. Family time is family time. Lagi silang naglalaan ng oras para sa amin ni Gen, I couldn't ask for more. The love and care for each other never fades, not even once. Kapag nakaharap naman sila sa maraming taong nasasakupan nila ay sila na ang pinaka nakakatakot at napakaseryosong tao na kilala ko. Yung tipong wala ni isa sa mga commoner ang makakatingin sa kanila ng diretso sa mata, lahat mapapayuko. Pagdating sa leadership and authority, I can't criticize them either. They're almost perfect. Nagtatalo din sila sa harap ng mga officials and royalties, they argue often when it comes in decision making and you'll see that later. However, I believe and this always happens, after the argument at the end of the day they are still sweet and cares for each other a lot. They love us and we know that.

Kahit sobrang clingy nila at sweet sa isa't isa kapag walang tao.

"Son, do you have any news about your sister?" Tanong ni Dad. Kararating lang namin sa Dining area ng magtanong siya.

"Nope. Nothing yet."

"Husband I need to tell you something after breakfast, okay?"

"Okay, wife."

"Shall we eat now?" Pakiusap ko. Araw araw na lang eh. Lambingan. I'm being bitter. I wish I could be with my wife.

Natawa ng kaunti ang Dad, tumango siya kaya umupo na ko . Lumapit ang isang taga silbi sa Nanay ko para hilahin ang upuan niya pero pinigilan na siya ni Dad. Si Dad mismo ang humila ng upuan. Always the Gentleman of the family.