“นายมันบ้า! บ้าๆ” ฉันตะโกนใส่ชินอย่างไม่ลืมหูลืมตาหลังเช็กบิลออกมาจากร้านส้มตำเมื่อกี้ หมอนั่นหันขวับมองฉันด้วยแววตานิ่งๆ
“เป็นอะไรของเธอเนี่ย”
“ก็ฉันแสบท้อง =O=” เลยโมโหอยากโวยวาย
“แหกปากแล้วช่วยได้เหรอ?”
“>^///__O_<
“เชิญครับ ^^ อ้าวชิน!” พนักงาน ไม่สิ ดูภูมิฐานแบบนี้ต้องผู้จัดการหรือไม่ก็เจ้าของร้าน เขาทักทายชินอย่างเป็นกันเองก่อนจะชำเลืองมาทางฉัน
“แล้วสาวน้อยนี่ใครเหรอ เด็กใหม่?”
“-O-” ปากเหรอนั่น พูดอีกทีฉันสวนหน้าเหลี่ยมๆ ของนายแน่!
“เด็กที่ไหน ยัยนี่เกิน 20 แล้ว”
“มุกไม่ตลกไปเรียนมาใหม่” เขาคนนั้นสวนกลับใบหน้านิ่งๆ
“หึๆ” ชินหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ
“=_=* เชิญๆ เลือกที่นั่งได้ตามสบายเลย” แล้วเฮียแกก็หันไปเรียกเด็กเสิร์ฟให้มาบริการพวกเราก่อนจะเดินหายไปทางหลังร้าน
“อยากกินอะไรสั่งได้เลย จ่ายเองนะ”
“= =& เออ! ฉันก็ไม่อยากติดค้างนายเหมือนกัน”
“อะ... งั้นฉันเลี้ยงเอง เธ
