แก้วกัญญามองเขาด้วยสายตาตัดพ้อระคนโกรธขึ้ง ณัฐภาคย์รู้สึกโมโหตัวเองเช่นกันที่ปล่อยให้อารมณ์พาออกนอกลู่นอกทางจนกลายเป็นคนไม่น่าไว้ใจในสายตาของหญิงสาว
เขาทำหน้าไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงตัดบทลงดื้อๆ
“ดีขึ้นแล้วใช่ไหมล่ะ งั้นก็ใส่เสื้อผ้าซะ จะได้กลับบ้าน”
เขาเปลี่ยนเรื่องจนหญิงสาวตามแทบไม่ทัน
“เอ่อ... แล้วทำความสะอาดล่ะคะ” หล่อนยังมีแก่ใจถาม
“ที่ถามนี่อยากอยู่ทำความสะอาดห้องฉัน หรือว่าอยากอยู่ให้ฉันทำความสะอาดตัวเธอกันแน่”
คำพูดส่อเค้าเปลืองเนื้อเปลืองตัวทำให้หญิงสาวรู้สึกหมดความไว้เนื้อเชื่อใจคนตรงหน้าลงทันที
“กลับค่ะ! ลูกแก้วจะกลับบ้าน” ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ชัดเจนและติดจะห้วน
“ดี!” เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกระแทกเช่นกัน รู้สึกหงุดหงิดจนบอกไม่ถูก “ส่วนเรื่องการถ่ายภาพไม่ต้องห่วง ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อนอีกที ว่าแต่เธออยากให้วางขายในไทยหรือต่างประเทศ”
หญิงสาวรู้สึกแปลกใจร
