Yanımdan sırıtarak geçip mutfağa gitti. Babam işte, annem, Aysel teyze, ben ve tabii ki Cengaver vardı. Masayı hazırlarken gözleri üstümdeydi. Ben de inadına ahenkle hareket ettim. Arada bakıyordum, yüzü kızarıyordu. Kapı çaldı. Kim ya bu gelen? Gittim kapıyı açtım.
O da ne, yeni evlilerin ne işi var?
“Ne işiniz var lan burda?”
“Abini böyle mi karşılıyorsun?” taze yengeme döndüm.
“Hadi bu akılsız, senin ne işin var sabah sabah?”
“Ay Yüsra sus, tutturdu arkadaşımı göreceğim diye. Biz de kahvaltıya gelelim bari dedik, evde zaten bir şey yok. Akşama yolcuyuz.” Yengem kahvaltıyı bize yıkmış belli, bunlar bu hızla buradan çıkmazlar.
“Hadi Yüsra, hadi. İzin ver abicim içeriye girelim, kapıda mı bırakacaksın bizi?” Gözlerimi devirdim, yolu açtım, geldiler. Ben de gidecektim, tekrar kapı çal
