Episode 2
2565 Words
Chapter 2
Raynier
Nakatingin ako sa malayo, sa salamin na nakapalibot sa akin. Maliwanag sa labas, pero dito sa loob ng unit—tila ba may ulap na bumabalot sa akin. Tahimik. Masyadong tahimik para sa utak na hindi matahimik.
Nandito ako ngayon sa condo unit ng kambal ko na si Raydin. Wala siya—nasa Holand. Hiniram ko muna ang lugar na ‘to para makapag-isip. Para planuhin ang lahat… bago pa ako unahan ni Mario.
Medyo nakainom ako ngayon. Isang baso ng brandy na paulit-ulit kong tinutungga. Hindi para makalimot. Kundi para palakasin ang loob kong nanghihina sa dami ng impormasyong pilit kong ikinukulong sa dibdib.
Kanina lang, nakatanggap ako ng sulat. Iniwan daw ito ng isang lalaking may sumbrero, ayon sa guard ng subdivision na pinapad-develop ko pa lang. Hindi ko na kailangang hulaan kung sino—kilala ko ang sulat kamay ni Mario kahit baliktarin mo pa ang papel.
Binasa ko.
"Kapag hindi ka mabura sa mundo, mga mahal mo rin sa buhay ang buburahin ko.."
Putangina. Ang kapal. Gusto ko na siyang patayin, doon pa lang.
Pero ‘di lang iyon ang mas nagpapainit sa ulo ko.
Pagbukas ko ng compartment sa sasakyan ko kahapon, may natagpuan akong envelope. Walang pangalan, walang kahit anong pahiwatig kung sino ang nag-iwan. Pero pagtingin ko sa loob—dugo ang nanlamig sa mga ugat ko.
Mga larawan iyon.
Kuha sa anggulong tila sinadya talagang palabasing ako ang pumatay sa lalaking si Mario rin naman ang pumatay. Hawak ko ang lalaki sa balikat, mukhang ako ang bumaril, ako ang may kasalanan. Pero alam ko ang totoo. Ako ang nakakita—hindi ako ang pumatay.
Nanginig ang kamay ko habang hawak ang huling larawan.
Sa likod ng isa, may note na nakaipit.
“Kung hindi ka mamatay, mabubulok ka naman sa kulungan.”
Tangina.
Alam kong si Mario ang may pakana nito. Alam kong siya ang nasa likod ng lahat.
Alam niyang alam ko ang ginawa niya.
Gusto niyang unahan ako. Sirain ang pangalan ko. Linlangin ang batas. Baliktarin ang lahat para lang maprotektahan ang sarili niyang demonyong lihim.
Pero hindi ako papayag. Hindi ako uupo na parang walang alam. Hindi ako ang tipo ng lalaking kayang patahimikin lang ng sulat o ng larawan.
May paraan na akong naiisip para baliktarin ang laro. At sa mismong laro niya—ako ang magiging bangungot niya.
Humugot ako ng malalim na hininga.
May nakasulat pa sa likod ng larawan.
"Magbilang ka ng mga ilang araw at ang girlfriend mo ang isusunod na lalamayan. Kung hindi kita mapapatay ang kapatid mo naman na babae ang isusunod kong patayin para makita mo at maramdaman kung gaano kasakit ang mawalan ng kapatid. Uubusin ko ang pamilya mo."
Nagtatagisan ang mga ngipin ko matapos kong mabasa ang sulat niyang iyon. Kailangan hindi niya malaman si Zoey ang girlfriend ko.
Tumagis pa ako ng alak at ininom iyon. Ilang sandali pa may babaeng pumasok sa unit ni Raydin.
"Hi, babe!" bati nito sa akin. Marahil na pagkamalan niya ako na si Raydin. Pamilyar ang mukha niya. Lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa labi. Gusto ko sana siyang awatin subalit nadala ako sa mga halik nito. Naalala ko na kung saan ko nakita ang babaeng ito. Si Sheila, ang girlfriend ng kapatid ko. Ayaw ni Daddy, sa girlfriend ng kapatid ko dahil marterialistic daw ito at social climber.
Nawala na ako sa aking sarili. Nag-iinit na ang katawan ko ng haplusin niya ang aking dibdib. Naalala ko si Zoey. Kailangan malinlang ko si Mario, kailangan isipin niya na si Sheila ang girlfriend ko at hindi si Zoey, kailangan malinlang ko siya na ang girlfriend ni Raydin ay si Zoey. Iyon na lang ang tanging paraan para mailigtas ko ang buhay ng aking mahal.
Alam ko pagta-traidor ang ginagawa kong ito sa kakambal ko. Subalit hindi ko na matanggihan ang mga halik ni Shiela. She's a good kisser. My whole body became hotter when I felt his two mountains pressed against my chest.
Patawarin sana ako ng kakambal ko sa pagtataksil namin ng girlfriend niya sa kaniya. Subalit kailangan ko si Sheila, para mailigtas ang buhay ni Zoey. Gagawin ko itong pain kay Mario, para hindi niya magalaw si Zoey.
Tuluyan na nga akong nalasing nang lumuhod sa harap ko si Sheila, na para bang sinasamba ako. Nakaupo lang ako sa malambot na sofa. Ang bilis ng kanyang kamay na tinanggal ang aking sinturon pagkatapos ay binuksan niya ang zipper ng aking pantalon.
Napatingala ako sa kisame ng isubo niya ang aking p*********i. Halatang sanay ito. "Fvck! Ahhh!" Napapamura na lang ako sa sarap na ginagawa ng pagsubo ni Sheila, sa aking p*********i.
Mas lalo niya pa itong ginalingan. Ilang minuto tumagal ang p*********i ko sa bunganga Sheila.
"Damn it. Stop, sweetheart. Ayaw kong labasan sa bibig mo," sabi ko sa kanya at hinatak ko siya patayo.
Patulak ko siyang hiniga sa sofa. Mabilis niya rin hinubad ang suot niyang na backless top. Inangat ko rin ang mini skirt niya at mabilis na hinubad ang kaniyang underwear. Gusto kong malasap ang kanyang hiyas.
"Oh, yes!" Halinghing nito nang dilaan ko ang kaselanan niya. Lalo pang lumakas ang ungol niya ng sipsipin ko ang butil na nasa gitna ng kanyang hiyas. Hindi niya talaga nahahalata na hindi ako ang boyfriend niya.
Mas lalo pa akong nalilibugan sa mga pag-ungol niya. Alam ko na ang babaeng ito hindi karapat-dapat sa kakambal ko. Kung dumating man ang araw na malaman niya ang tungkol sa pagtataksil ko sa kaniya sana ay mapatawad niya ako. Ginagawa ko ito para kay Zoeyl.
Desperado na ako at ayaw ko may mangyaring masama kay Zoey. Napasigaw si Sheila ng maramdaman niya ang orgasm sa kanyang p********e. Nanginginig pa ang kanyang mga hita.
"Fvck... Ahhh, yes! Just like that, babe. Oh, yes! Fvck me harder please," pakiusap pa nito sa akin.
Mas lalo siyang nanginig ng opasok ko ang dalawa kong daliri sa loob ng kanyang hiyas. Para siyang mababaliw sa sarap.
Nang makaraos na siya lumuhod ako sa sofa at itinutok ko ang mahaba kong sandata sa bukana ng kanyang hiyas. Dahil sa nainom kong alak dumagdag iyon sa init ng aking katawan. Marahas kong ipinasok sa bukana niya ang mahaba kong sandata. Napatili ito sa sarap na para bang dinuduyan siya at hindi kalaunan napaungol ng malakas ng ilabas masok ko na sa loob niya ang aking p*********i.
Iba't ibang posisyon pa ang ginawa namin ng girlfriend ng aking kakambal, ipinutok ko sa labas ang aking katas nang labasan ako. Napakunot siya ng kanyang noo.
"Bakit mo nilabas?" ako naman ang napaangat ng kilay sa tanong niyang iyon.
"At ano ang gusto mo buntisin kita?" Sarkastiko kong sagot sa kaniya.
Nagtataka lang ako kasi hindi ka naman nagpapalabas ng sperm cell mo," sagot nito sa akin. Ibig sabihin gusto na rin siguro ng kapatid ko magkaraoon ng anak. Sinuot ko ang aking pantalon at damit. "Gaano mo ba ako kamahal at kilala?" tanong ko sa kanya.
"Ano bang klaseng tanong iyan, babe? Mahal kita at alam ko na mahal mo rin ako," malambing pa nitong sagot sa akin. Umupo ako sa tabi niya at seryosong tumingin sa mga mata niya.
"At gaano mo ako kilala?"
Napakunot ang kanyang noo sa tanong ko. "Bakit mo ba tinatanong iyan sa akin? Siya nga pala, babe. May bagong limited edition ng paborito kong bag na nilabas. Kaso $10,000 iyon. Pwede mo bang bilhin iyon sa akin?"
Natawa na lang ako ng pagak sa demand niyang iyon. Totoo nga ang sinabi ni daddy na materialistic ito.
"Talagang ang pera lang ng kakambal ko ang gusto mo makuha ano?" Nagulat siya at nagtaka sa sinabi kong iyon.
"Ano ba ang pinagsasabi mo? Wala ka naman nai-kwento sa akin na may kakambal ka, ah! Nagdadahilan ka lang yata para hindi mo ako mabilhan ng bag," sabi nito.
Marahil hindi niya nga lubos na kilala ang kakambal ko. Talagang pera lang siguro ang habol niya kay Raydin.
"Hindi ako si Raydin. Ako ang kambal niyang si Raynier."
Nanlaki ang mga mata ni Sheila. At nakaawang ang kanyang mga labi dahil sa sinabi ko. Masinsin niya pa akong tinitigan.
"Anong ibig mong sabihin na hindi ikaw si Raydin? Babe, huwag mo nga akong biruin. Tatlong linggo lang tayo hindi nagkasama dahil umuwi ka rito tapos kung ano na ang pinagsasabi mo,'' sabi nito at hindi ito naniniwala sa mga sinabi ko. Magkasama siguro sila ni Rayden sa ibang bansa.
"Makikita mo ba sa mukha ko ang pagbibiro? Ako ang kakambal ni Raydin," seryoso kong sabi sa kaniya.
Kumuha ako ng cheque sa aking bag. Isinulat ko ang halagang na 30,000 dollars sa cheque.
"Hindi lang ganyan kalaking halaga ang matatanggap mo kapag inilihim mo ang nangyari sa atin sa kakambal ko. Gusto ko maging girlfriend ka at ibibigay ko lahat ng gusto mo," wika ko sa kaniya sabay abot ng cheque.
Nanginginig pa ang kanyang kamay habang hinahawakan ang cheque at tinitingnan ito.
"Seryoso ka ba? Hindi ikaw si Raydin?" paninigurado pa nitong tanong sa akin.
Tumaas ang dalawa kong kilay. "Hindi mo nga lubos na kilala ang kakambal ko. Para makasigurado ka tawagan mo siya, pero huwag mong sasabihin na nandito ka sa condo unit niya. Oras na pinaalam mo ang tungkol sa nangyari sa atin ipapatay kita," pagbabanta ko sa kaniya.
Dali-dali niyang kinuha ang kanyang cellphone sa bulsa nito at agad na tinawagan si Raydin.
Dahan-dahan siyang tumingin sa akin at hindi makapaniwala ng sagutin ni Raydin, ang tawag niya.
"Hello, babe? Nasa business seminar ako. Gusto mo magkita tayo mamaya?" Narinig kong tanong ni Raydin sa kabilang linya. Naka-loud speak ang cellphone ni Sheila, kaya naririnig ko ang usapan nila ni Raydin.
'Ga-gano'n ba? Nasa bakasyon din ako, Babe. Bukas pa ako makakauwi," pagsisinungaling ni Sheila sa kakambal ko.
"Sige, babe. I miss you and I love you," malambing na sabi ng kakambal ko sa girlfriend nito.
"I miss you too," sagot ni Shiela habang nangangatog ang tuhod. Ilang sandali ang lumipas ibinaba nito ang kaniyang cellphone.
Namumutla ito habang nakatingin sa akin. Kumuha ako sa wallet ko ng calling card. "Tawagan mo ako sa number na iyan. At pumunta ka sa opisina ko. Huwag kang magkamali magsumbong sa kakambal ko tungkol sa nangyari sa atin. Kung gusto mo mabili ang mga gusto mo lumapit ka sa akin at ako ang bahala sa'yo. Nagkakaintindihan ba tayo?" tanong ko sa kanya at hinaplos ko pa ang kanyang pisngi. Tumango-tango lang ito sa akin.
Simula nang araw na iyon, palagi na kaming nagkikita ni Sheila. Habang lumilipas ang mga araw, sinimulan ko na ring turuan si Raydin, kung paano mag-manage ng kumpanya. Hindi ko sinasayang ang bawat oras para matutunan niya ang lahat ng dapat malaman sa pagpapatakbo ng negosyo.
Hindi niya alam ang tungkol sa naging ugnayan namin ni Sheila. Hanggang isang buwan na ang lumipas, palihim akong nag-hire ng bodyguard para bantayan sina Zoey at Honey. Si Raydin naman ay hindi ko gaanong inaalala, dahil palagi niyang suot ang maskarang ibinigay ko sa kanya—isang maskara na kayang iligaw ang sinumang sumusubaybay sa kanya.
Ang mga magulang namin ay may sarili silang mga bodyguard, kaya’t hindi rin sila madaling lapitan ni Mario. Samantalang si Zoey ay 24 oras kong pinababantayan. Sinisigurado ko ang kanyang kaligtasan. Hindi na kami madalas magkasama sa publiko, at madalas ay ako ang unang umaalis ng opisina para, kung sakaling masundan man ako ni Mario, hindi niya maisip na si Zoey ang nobya ko.
Dumating ang isang araw na nagkita kami ni Sheila sa isang restaurant. Pagdating niya ay agad niya akong hinalikan sa labi—at sa kasamaang-palad, nakita iyon ni Honey.
"Kuya Raydin? Ate Sheila?" bati ng aming bunsong kapatid, may halong pagtataka sa tinig.
Pero ilang segundo lang ang lumipas bago lumalim ang kutob niya.
"Kuya Raynier?" banggit niya, sa wakas ay natukoy kung sino talaga ako.
Hinila ko si Sheila palayo at lumayo kami kay Honey. Ayaw kong malaman ni Mario kung sino si Honey sa buhay namin. Masyado naming iniingatan ang aming kapatid, at alam kong hanggang ngayon, wala pa ring ideya si Mario kung sino siya. Alam niya lang na may kapatid kaming babae, pero hindi niya alam ang mukha at pangalan.
Pagkaupo sa loob ng kotse, agad kong tinawagan si Honey. Kita ko pa siyang nakaupo sa loob ng restaurant kasama ang kaibigan niya, nakatingin sa labas.
"Honey, makinig ka sa akin. Anuman ang nakita mo kanina, huwag mo na itong ikuwento kay Kuya Raydin mo. Ayaw ko ng may masaktan pa," mahinahong sabi ko sa kanya.
"Opo, Kuya Raynier... pero bakit niyo naman ginawa ‘yon kay Kuya Raydin?" tanong niya, halatang nalulungkot. "At saka ayaw ko sa babaeng 'yon, Kuya. Alam mo naman 'yon. Pero bakit mo siya pinatulan? Anong plano n'yo, hatiin si Ate Sheila?"
Napabuntong-hininga ako. Kahit si Daddy, ayaw na ayaw kay Sheila para kay Raydin.
"Basta, huwag ka na makialam. Sundin mo na lang ang sinabi ko sa’yo. Lalo na, huwag mong sasabihin ito kay Ate Zoey mo," pakiusap ko sa kanya.
"Sige, pero bigyan mo ako ng $1,000. Hindi ako magsusumbong kay Ate Zoey, at pati kay Kuya Raydin," sagot niya.
Napangiti ako. Binuksan ko ang pinto ng sasakyan at kumaway. "Magaling ka na mag-blackmail, ha?" pabiro kong sabi.
Natawa rin siya. "Sige, padadalhan kita mamaya. Wala akong cash ngayon."
Pagkatapos ng tawag namin, dinala ko na lang si Sheila sa isa sa mga subdivision na pinapa-develop ko.
Tamang-tama, dahil nasa opisina si Zoey. Siya ang aking secretary, at sino ba naman ang hindi mahuhulog sa kanya? Bukod sa maganda, maalaga, at malambing pa.
Madalas ko nang hindi nakikita si Zoey, hindi lang dahil sa trabaho kundi para na rin sa kaligtasan niya. Ayaw kong malaman ni Mario ang relasyon namin.
Subalit dumating ang araw na ayaw kong dumating.
Sabi ni Zoey ay magda-day off siya, kaya hindi ko inasahang pupunta siya sa opisina. Samantala, dumaan si Sheila roon. Wala siyang pasabi. Agad siyang naupo sa kandungan ko, hinaplos ang dibdib ko, at siniil ako ng halik. Hindi ko siya tinaboy. Hindi ko rin alam kung bakit.
Pero biglang bumukas ang pinto—at doon ko siya nakita.
Si Zoey.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Nanlilisik ang mga mata niya at galit na galit. Bigla niyang sinugod si Sheila.
"Hayop ka! Malanding babae!" sigaw ni Zoey habang sinasabunutan si Sheila.
"Aray! Bitawan mo nga ako!" sigaw ni Sheila habang nagpupumiglas.
Hinila ko si Zoey palayo, yakap-yakap ko siya habang nagpupumiglas siya.
"Sheila, umalis ka na muna," utos ko. Agad siyang lumabas ng opisina.
Pagkabitiw ko kay Zoey, mabilis ang pagdapo ng sampal sa pisngi ko.
"Kailan mo pa ako niloloko, Raynier?! Anong nagawa ko sa’yo para pagtaksilan mo ako?! Dahil ba hindi ko binibigay ang katawan ko sa’yo, kaya naghahanap ka ng ibang mapaparausan?!"
Hindi ko agad nasagot. Namutla ako.
"Babe... magpapaliwanag ako," mahina kong sabi.
"Wala ka nang dapat ipaliwanag! Kitang-kita ko kung paano mo ako niloko. Simula ngayon, break na tayo!" Isa pang sampal ang dumapo sa pisngi ko bago siya tumalikod at lumabas.
Hindi ko alam kung paano ko maipapaliwanag kay Zoey ang lahat. Mahal na mahal ko siya, at ayaw kong mawala siya sa akin. Pero kung ito lang ang paraan para mailigtas siya kay Mario... pipiliin ko pa ring masaktan siya.
Mas mabuti na siguro ang masaktan siya ngayon, kaysa tuluyan ko siyang mawala—nang habangbuhay.
- Writer
