Mehmet
Çok az şeyi kafama takarım ama ben çok fazlaca da herşeye ağlarım. İçim buruk çünkü. Dünya saçma sapan şeylere üzülecek kadar uzun değil an geliyor bitiveriyor nefes hanendeki limitin ya da daha fenası oluyor sevdiğini kaybediyorsun.
Ben kaybettim..
Ailemi kaybettiğimde de çok üzülmüştüm doğru ama kardeşimi kaybetmek benim acılarımın nirvanası oldu. O vefat ettiğinde ağlayamadım ben, gözümden yaş namına tek bir damla bile akmadı. Dondum kaldım aylarca hayalet gibi gezdim ortalarda sonra o görev senin bu görev benim derken hırsımı çıkaracak bireyler aradım bu da rütbe yaktırdı bana zaten. Önemli mi değil ben bu mesleği rütbe için yapmıyorum ki.. Tek bir an bile aklıma gelmedi acaba şimdi üsteğmen olsam nasıl olurdu diye. Sanki tüm bu yaşadıklarımın mükafatı gibi de Allah karşıma B
