CHAPTER 42
Nang lumapit si Tatang kay Nanang para muli itong saktan ay mabilis kong dinepensa ang katawan ko para hindi na niya muling masaktan pa ang Nanang ko. Ang suntok na sana dadapo sa mukha ni Nanang ay sa balikat ko tumama. Nang itinaas niya ang pamalo ay pinilit ko iyong maagaw sa kanya. Natumba kaming dalawa. Nagpambuno. Lakas sa lakas hanggang sa naagaw ko ang pamalo sa kanya at itinapon sa malayo.
"Lumalaban ka na tang-ina mo ha! Lumalaban ka na!"
"Hindi sana pero sumosobra na ka na. Ako na lang sana, ako na lang ang saktan mo at huwag si Nanang dahil hindi kita aatrasan. Hindi na ako makapapayag pa na patuloy mo kaming walang-hiyain! Baboy ka! Demonyo!"
"Sige tignan natin kung hanggang saan ang kaya mo ngayon!"
Mabilis niyang hinablot ang itak na nakaipit lamang malapi
