Yusuf, çaresizce ambulansın arkasından bakarken, dünya başına yıkılmış gibiydi. Babasının o son sözleri, "Elif'e iyi bak... Afra'ya engel ol..." beyninde yankılanıyordu. Bir yanda sevdiği kadının acısı, diğer yanda babasının yaşam mücadelesi ve Afra'ya duyduğu dinmeyen öfke... Yusuf, hayatının en zor anlarını yaşıyordu.
Polis memurunun "Sizi haberdar ederiz" sözleri, bir umut ışığı yaksa da, içindeki korkuyu dindirmeye yetmiyordu. Karakola geri döndü, adeta bir hayalet gibiydi. Ne yapacağını, nereye gideceğini bilmiyordu.
O sırada, Alkan Komiser yanına geldi. Yüzünde derin bir üzüntü vardı.
-"Yusuf," dedi, sesi titriyordu. "Baban... Çok üzgünüm..."
Yusuf, başını salladı. Konuşamıyordu. Boğazında bir yumru vardı, sanki nefes almasını engelliyordu.
-"Afra'yı yakaladık," diye devam etti
