Hava yeni yeni aydınlanmaya başlıyorken camın tıklatılma sesiyle uyandı Yusuf. Her yeri tutulmuştu. Uykusundan da çok bir şey anlayamadığı için zar zor araladı gözlerini.
Karşısında meraklı gözlerle bakan Fikret'i gördü. Hızla kendine çeki düzen verip camı indirdi.
-"Günaydın Fikret Amca."
-"Günaydın oğlum da senin bu halin ne?"
-"Dün gece karakoldan çağırmışlardı. Çok geç gelince annemi uyandırmak istemedim. Anahtarımı almamışım."
-"Bizim kapıyı çalsaydın öyleyse oğlum. Burada böyle yatılır mı?"
-"İşe gideceğim biraz sonra zaten size de zahmet vermiş olurdum."
-"Zahmet olur mu hiç! Gel bize Şerife Teyzen kahvaltı hazırladıydı. Bir iki lokma ye de öyle git o zaman." dedi Fikret ve evin kapısına yöneldi.
Bu teklif Yusuf'un işine gelmişti. Camı kapatıp anahtarı ve üniformasını yanın
