Aradan iki hafta geçmişti. Yusuf ve Elif'in arasındaki bağ her geçen gün biraz daha kuvvetleniyordu. Elif bugün teyzesine Yusuf'u anlatmaya karar vermişti. Ama nereden başlayacağını, nasıl söylemesi gerektiğini bilmiyordu. Yusuf'la telefonda bu konuyu konuşuyorlardı.
-"Nasıl söyleyeceğim ki?"
-"Niye bu kadar gerginsin güzelim anlamıyorum ki."
-"Bilmiyorum. Çok mu acele ediyoruz ki?"
-"Yani bana kalsa yarın evlenelim derim. Ama sen bu kadar geriliyorsan daha sonra söyle."
-"Böyle gizli saklı görüşmek istemiyorum. Başkasının görüp söylemesi başka türlü düşündürür."
-"Haklısın Sarı. İstersen ben de yanında olayım. Birlikte söyleyelim."
-"Yok olmaz öyle. Ben halledeceğim."
-"Göreyim mi seni konuşmadan önce. Belki biraz sakinleşirsin."
-"Akşam görüşeceğiz ya. Ona da ayrı geriliyorum
