“เตยยังคุยรู้เรื่องนะ” เธอเบ้หน้าแล้วเอียงคอมองผมอย่างคาดโทษ ผมหัวเราะ เพราะสายตาเธอมันไม่เหลือความมีสติแล้วแต่ก็ยังยืนยันว่าไม่ได้เมา เธออาจจะดูพูดรู้เรื่องก็จริงแต่ในความรู้เรื่องก็เหมือนจะไม่รู้เรื่อง อธิบายไม่ถูกนัก
“อ่ะๆ รู้เรื่องก็รู้เรื่อง คราวหลังอย่าไปดื่มอีกนะ ถ้าแพ้มากแล้วมาไม่ทัน เดี๋ยวตายเอานะคะ”
“ถ้าเตยตาย คุณหมอจะเสียใจมั้ยคะ?”
“ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะคะ?” ผมใจหายไปเล็กน้อยเมื่อเธอพูดคำว่าตาย เอาจริง ใครพูดคำนี้ผมก็ใจหายหมดนั่นแหละ คนตัวเล็กเบ้ปากแล้วทำหน้าน้อยอกน้อยใจมองผม
“ก็ถ้าคุณหมอตาย เตยต้องเสียใจมากๆ แน่เลยค่ะ”
อ้าว แช่งอีก....
“ฮือออออ คุณหมอ ดูเพื่อนเตยสิคะ นัดมาเจอกันดันพาแฟนมาด้วย” เธองอแงแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “มันอึดอัดนะที่ต้องนั่งคนเดียวต่อให้บอกว่าไม่มีอะไรก็เถอะ”
“ทำไมคะ เหงาเหรอ?”
“เหงาสิคะ ก็หมอเทเตย เตยก็เลยไปหาเพื่อน พอไปหาเพื่อน เพื่อนก็เอาแต่สวีท
