ILANG segundo kaming nakipagtitigan. Kusang gumalaw ang kamay ko at mabilis na sinara ang pinto dahil nararamdaman kong sumusulong na naman ang aking dugo papunta sa mukha ko.
I don’t want him to see me blushing in this kind of situation. Baka matunaw na lang ako sa hiya.
“Mirabella, I know I am wrong. Please forgive me… It’s true, I did that just to fúck you. Hindi ko gustong maunahan ako ng iba. Aaminin ko rin na... selfish ako. Sinawalang bahala ko ang mararamdaman mo kapag malaman mo na ang totoo…” Napapansin ko ang sensiridad sa tono ng pananalita n’ya.
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Umuurong ang dila ko at hindi makapagsalita. “Sorry talaga, Mirabella… patawarin mo na ako…” Bakit parang nagmamakaawa na agad s’ya? Ano ang sasabihin ko? Send help.
“Sorry na, Mira… Hindi
