23.Bölüm “Bordo Bereli Sahra”
Sahra Suskun…
Gözlerimi bir iki denemeden sonra açmayı başardım… Etrafıma bakınca tanıdım burayı. Karakol revirindeyim. Ortaç camın önünde elleri cebinde dışarıyı izliyordu. Baya düşünceli ve durgun gibi. Yandan izledim bir müddet. Sonra eee ben neden burdayım dedim kendi kendime, çünkü birşey hatırlamıyorum. Aklım karışık.
“Ortaç…” diye seslendim.
Hemen bana döndü ve yanıma geldi;
“Güzelim nasılsın.. Normale döndün değil mi?”
“Beynim muhallebi gibi Ortaç ne oldu bana?”
“Tamam normale dönmüşsün. Düzgün konuşuyorsun…”
“Düzgün mü konuşuyorum???”
“Boşver sonra anlatırım. Karakola saldırı oldu ve maalesef yaralandın. Sol bacağın…”
“Aaa iyi iyi ne güzel, hadi eve gidelim birazda orda yatayım.!”
“İyi mi, güzel mi??”
“Off Ortaç yaralanmasam cezadan
