กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์ Ep.3

1390 Words

Wales University ติ๊ง! เสียงข้อความดังขึ้นขณะที่ร่างบางกำลังจะเดินออกจากห้องเพื่อนไปเรียนที่มหาลัยวันแรก เมื่อเธอเปิดอ่านข้อความก็ทำให้ร่างบางถึงกับยิ้มออกมาก่อนจะตอบข้อความของผู้เป็นแม่ทันที ตึก...ตึก...ตึก ร่างบางเลือกที่จะเดินทางด้วยเท้า เพราะคอนโดกับมหาลัยของเธอก็ไม่ได้ไกลกันมาก และเวลาที่เธอเดินออกมานั้นก็ยังเหลืออีกมาก เพราะเธอออกมาเช้ามากวันนี้ พรึ่บ! "เคท!" "......" ใครบางคนเรียกเธอและพอมองตรงหน้าก็ถึงกับต้องถินหายใจออกมาทันที "มาถึงพร้อมกันเลยแฮะ จำฉันได้มั้ยพลอยใสที่เธอช่วยไว้น่ะ ไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้นะ" "......" "นี่เธอเดินมาคนเดียวเหรอ?" "อืม" "พักอยู่ใกล้ๆ มหาลัยสินะ ฉันก็กำลังหาที่พักอยู่เหมือนกัน แนะนำบ้างสิ ^_^" เคทไม่ได้ตอบอะไรเธอคนนี้ แต่เลือกที่จะรีบเดินไปที่ตึกของตัวเองทันที เพราะเธอไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่ "นี่เคท! รอด้วยสิ" ตึก...ตึก...ตึก "นี่ๆทำไมไม่บอกว่าเรียนตึกเดียวกันนะ อ่อ เกรียนนิเทศด้วยสินะ ฉันดีใจมากเลยนะที่วันแรกก็มีเพื่อนแล้วอ่ะ" ตอนนี้เคทและพลอยใสก็มาหยุดที่หน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์ โดยที่มีพลอยใสเดินตามมาพร้อมกับพยายามชวนเธอคุยจนทำให้เคทเองรู้สึกรำคาญ "ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้วนะ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นกันนะ เธอว่ามั้ย?" "ฉันไม่ต้องการเพื่อน!" เคทตอบนิ่งๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเรียนที่มีนักศึกษาบางกลุ่มมานั่งกันแล้ว เพราะเช้านี้เธอมีเรียนกลุ่มครั้งแรก พรึ่บ! เคทเลือกที่นั่งริมสุด ก่อนที่จะหยิบหนังสือขึ้นมาพลางหยิบหูฟังขึ้นมาระหว่างที่รอเรียน "ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องเป็นเพื่อนกับเธอให้ได้!" พลอยใสพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่ว่างข้างเคททันทีโดยที่ยังคงจ้องหน้าร่างบาง พรึ่บ! "ขอนั่งด้วยคนนะ" "......" "จำฉันได้มั้ย?" "นี่ๆ รู้จักกับเคทด้วยเหรอ?" "อื้ม เจอกันวันที่มารับเอกสารน่ะ แล้วเธอ...." "เหมือนกัน งั้นเราสามคนก็มาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ ไหนๆ ก็รู้จักกันแล้ว ^_^" "นั่นสิ แล้ว...." แกร๊ก! พรึ่บ! "เอาล่ะค่ะ นักศึกษาทุกคน....." เมื่อเห็นว่าอาจารย์เดินเข้ามาเคทก็ถอดหูฟังออกทันที ก่อนจะเริ่มฟังที่อาจารย์พูดรวมถึงเหลือบมองผู้หญิงที่นั่งข้างเธอทั้งสองคน ทำให้เธอถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย "วันนี้ไม่มีอะไรมาก อาจารย์แค่จะทำความรู้จักกับนักศึกษา....." เหมือนกันหมดสินะ คาบแรกทุกทีจะไม่มีการเรียน เฮ้อออ.... "เอาล่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาเรียนคาบแรกก็แล้วกัน....." กุกกัก! พรึ่บ! หลังจากที่จบวิชาแรกไปอย่างงงๆ ทำให้รักศึกษาที่อยู่ในห้องนี้ต่างเก็บของแล้วเดินออกไปกันทันทีรวมถึงเธอด้วยเหมือนกัน "วันนี้พวกเราไม่มีเรียนแล้วใช่มั้ยอ่ะ" "ก็คงจะอย่างนั้น เพราะฉันได้ยินมาว่ารับน้องจะเริ่มอาทิตย์หน้านู่น" "งั้นเราไปหา...." พรึ่บ! "เธอจะไปไหนเหรอเคท?" "กินข้าว" เคทตอบนิ่งๆ เพราะถึงแม้ว่าเธอจะไม่บอกสองคนข้างๆก็คงต้องถามเธออีกยาว "งั้นเราไปกินที่ศูนย์อาหารกันเถอะ" "จะไปด้วย?" ฉันถามพลอยใส ก่อนจะเหลือบมองอีกคนที่จำได้ว่าเคยเจอเธอด้วยเหมือนกัน "อื้ม/อื้ม" "เฮ้อออ...ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องการ...." "เพื่อน...รู้แล้ว แต่พวกเราอยากเป็นเพื่อนกับเธอนี่นา จริงมั้ยหลิน ^_^" "ใช่ งั้นเราสามคนก็ไปกันเถอะ ฉันก็หิวข้าวแล้วเหมือนกัน" "ตามใจ" เคทบอก แต่ก็ไม่ได้ห้ามทั้งสองคน ทั้งสามคนจึงพากันเดินไปที่ศูนย์อาหารที่ใหญ่มากของมหาลัย ซึ่งอยู่ห่างจากคณะที่เธอเรียนนั้นไม่ไกลมากนัก สามคนที่เดินมานั้นมีคนหนึ่งที่ไม่เข้าพวกนั้นก็คือเธอ เพราะเธอไม่ได้พูดอะไรมากเหมือนกับพลอยใสและหลิน ............................. ตึก...ตึก...ตึก "จะกินอะไรกันดีอ่ะ" "ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยว งั้นขอไปซื้อก่อนนะ" "ไปด้วย เคทไปด้วยกันมั้ย?" "อืม" ฉันเดินตามสองคนนั้นไป เพราะตัวเองก็อยากกินเหมือนกัน พรึ่บ! หลังจากที่ได้มาทั้งสามคนก็มานั่งที่ว่างตรงกลาง ก่อนจะกินกันอย่างเงียบๆ เคทกินไปด้วยพลางมองบรรยากาศรอบๆก็เห็นว่าตอนนี้ที่ศูนย์อาหารคนยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เพราะยังไม่ถึงช่วงพักกลางวัน แต่ที่นี่มีร้านอาหารหลากหลายมาก "ทำไมไม่เจอพวกเด็กวิศวะหรือรุ่นพี่หล่อๆ บ้างนะ มีแต่พวกรุ่นพี่ผู้หญิงแฮะ" "หลินร้ายไม่เบานะ" "ก็อาหารตานี่นา >.<" "นั่นสินะ อ่ะ! พวกเรายังไม่ได้ซื้อน้ำกันเลย งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อก่อนนะ" พลอยใสพูด "งั้นเดี๋ยวฉันไปด้วย" "ไม่ต้องหรอก อยู่ใกล้แค่นี้เอง เอาน้ำเปล่ากันใช่มั้ย" "อื้ม" "งั้นเดี๋ยวมานะ" เคทยังคงนั่งกินอยู่โดยไม่พูดอะไร ถึงแม้ว่าหลินจะชวนคุยก็ตาม "ว้ายย! ทำอะไรของเธอเนี่ย!" "ขอโทษค่ะรุ่นพี่" "เกิดเรื่องแล้วไงล่ะ เคทไปกันเถอะ!" "หือ?" หมับ! พรึ่บ! เคทที่ยังคงไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ก็ได้แต่ตามหลินไปอย่างงงวยและพอมาถึงก็ทำให้เธอเข้าใจในทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นและทำไมหลินถึงตื่นตระหนกแบบนี้ "เคท หลิน" "เอาแล้วไงล่ะพลอยใส รุ่นพี่คนนี้มีอิทธิพลมากเลยนะ" หลินกระซิบทั้งสองคนทันทีที่มาถึงที่เกิดเหตุ เคทมองน้ำที่เลอะตามชุดของรุ่นพี่ตรงหน้านิ่งๆ ไม่ได้แสดงท่าทางกลัวหรือตกใจอะไร พลั่ก! "อ๊ะ!" "พลอยใสเป็นอะไรหรือเปล่า" หลินรับพลอยใสไว้ได้ "กล้ามากเลยนะที่มาทำน้ำเลอะใส่ชุดฉันแบบนี้น่ะ!" "นั่นน่ะสิ รู้มั้ยว่าแซนดี้เป็นใคร!" "ขอโทษค่ะรุ่นพี่" "เหอะ! ขอโทษงั้นเหรอ" ตอนนี้คนที่อยู่ที่ศูนย์อาหารต่างหันมามองกันอย่างสนใจ แต่ไม่มีใครคิดจะเข้ามายุ่งกับเหตุการณ์ตรงหน้าเลยแม้แต่นิด "รู้มั้ยว่าชุดฉันมันแพงขนาดไหน! ไหนจะรองเท้าของฉันอีก! ยัยเด็กบ้าเอ๊ย!" คนที่ได้ชื่อว่าเป็นรุ่นพี่ก็ร้องโวยวายออกมาเสียงดัง โดยลืมไปว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ได้มีเพียงพวกเธอเท่านั้น "ไม่รู้" "นี่!" "ยัยนั่นก็ขอโทษแล้ว ทำไมต้องทำให้มันใหญ่โต อ่อ...ฉันมีชื่อค่ะรุ่นพี่!" "แก! กล้ามากนะยะ!" "เคท/เคท" หมับ! มือของรุ่นพี่ง้างมือจะตบเคท แต่กลับถูกเธอคว้ามันไว้ได้ก่อน จากนั้นเคทจึงสะบัดมือนั้นออกอย่างแรงทำให้รุ่นพี่ล้มลงพื้นทันที พรึ่บ! ตุบ! "กรี๊ดดดด! นี่แก!" หมับ! "เคท..." พลอยใสจับแขนเคทไว้ "เป็นรุ่นพี่หัดทำตัวให้เหมือนรุ่นพี่บ้าง เพื่อนฉันก็ขอโทษแล้วจะเอาอะไรอีก!" "แก กรี๊ดดดด!" "หุบปาก!" พรึ่บ! ร่างบางก้มลงกระซิบรุ่นพี่ที่ล้มกองอยู่ที่พื้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่แอบจิกเบาๆ "ไม่อายคนอื่นเขาเหรอคะรุ่นพี่!" "นี่แก!" "ไปกันเถอะ" ซุบซิบ! ซุบซิบ! หลังจากที่ทั้งสามคนเดินออกไปแล้ว เสียงคนที่อยู่ตรงนั้นกลับฮือฮาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ลุ้นกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่นาน และในวันต่อมาก็ทำให้เคทและเพื่อนของเธอเป็นที่พูดถึงอย่างมากในเว็บบอร์ดของมหาลัย เพราะคลิปนั้นถูกเผยแพร่ออกมา.....

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more